Trzecia rano, Zhongzheng Road, Tajpej. W otoczonej wielopasmową ruchliwą ulicą skromnej nocnej restauracji pracuje pan Kuo i jego żona. W ciągu dnia śpią, a w nocy obsługują gości, starając się utrzymać na powierzchni. Gotują dla miasta, w którym bezsenność jest stanem naturalnym. Praca całkowicie ich pochłania i nie mają energii na nic innego. Restauracja jest miejscem schronienia, oferuje ciepłą miskę ryżu dla taksówkarzy, sklepikarzy, tatuażystki z sąsiedztwa, rodzin i młodych kochanków, a nawet ulicznego psa, który wciąż czeka na powrót właściciela.
Poznajemy rytm i charakter miasta, ale pewnego ranka pan Kuo wybiera inne wyjście na autostradę i rusza w daleką podróż. Film ma medytacyjny charakter – rozgrywa się w barwach, dźwiękach, obrazach, w sennym świecie jego bohaterów. Kamera porusza się rzadko, a sceny rejestrowane są w jednym sekwencyjnym ujęciu. Obserwujemy świat w spokojnych, naprzemiennych zbliżeniach z szerokimi kadrami, które w połączeniu z uderzającą ścieżką dźwiękową nocnego życia w Tajpej tworzą pole do samodzielnej refleksji na temat sensu naszego życia i tego, kim tak naprawdę jest człowiek.