Amerykańska odpowiedź na "Nekromantika". Pierwsza scena dużo mówi o całości. Dziewczyna ogląda w telewizji pokaz slajdów dokumentujących sekcje zwłok, egzekucje i samobójstwa (prawdopodobnie pochodzą z prywatnej kolekcji reżysera). Bohaterka podniecona tym widokiem, zaczyna się masturbować, a po jakimś czasie gadżetem do zabaw staje się również trupia czaszka. Jak widać niewiasta ma hobby, którego raczej niewielu zrozumie. Ma też duże szczęście, bo przechadzając się po cmentarzu natrafia na rabusia i jego świeżo zastrzelonego koleżkę. Postanawia zaproponować układ: ona zapewni przestępcy kryjówkę, a on pozwoli zabawić się z truchłem kumpla...

Dzieło bardzo amatorskie, dalekie jakościowo poetyce Buttgereita, mimo że do niej nawiązujące. Tutaj mamy do czynienia nie z potrzebą użycia jakichkolwiek metafor, a jedynie potrzebą szokowania. Nie dziwne: ekipa aktorska przypomina bandę rockowców, chcących po prostu mnożyć "mocne" sceny. Tych jest tu sporo, bo jakby wyliczyć dostaniemy nie tylko nekro-erotykę, ale również dość krwawe strzelaniny. Przy tym należy nadmienić iż gore stoi na niskim poziomie.

Za zalety tej produkcji można uznać czarny humor (kilka niewymuszonych żartów) oraz gitarowo-elektroniczną muzykę. Co do reszty punktuje również fakt, iż da się to w ogóle obejrzeć. Podczas seansu sączyłem sobie powoli piwko i nawet nie wiem kiedy się film skończył. Co prawda bo trwa tylko godzinę, ale pomysłowo wypełniono ten czas. Krótko podsumowując, to taki długi mroczny videoclip. Fani wszelakich obrzydliwości z pewnością czegoś takiego nie przegapią...