Zgadzam się, film naprawdę wart uwagi. Świetny dobór i gra aktorów. Humor na wysokim poziomie. A że Stuhr rewelacyjny, to chyba nie trzeba dodawać :-)

Film bardzo dobry, przezabawny, ale też przeplatany smutkiem, takim głębokim, pełnym strachu i człowieczeństwa.
Moim zdaniem jednak w niektórych miejscach pojawiały się dłużyzny, już w połowie każdej sceny z psychoanalitykiem albo kardynałami czekałem żeby fabuła wróciła do Morettiego, albo chociaż pojawił się Stuhr. Nie mniej humor wyśmienity, podrygujący do muzyki kardynałowie, czy potrząsający zasłoną gwardzista do tej pory sprawiają ze się uśmiecham.

Trochę zdziwiła mnie końcówka, zupełnie jakby film się złamał. Nie mówię że jest to coś złego, wszystko spójne zgodne z fabułą, a jednak pozostał jakiś... niesmak, zaskoczenie, nie wiem jak to nazwać.

ja bym to psychoanalitycznie nazwał spotkaniem z realnym;p

Właściwie to chyba racja, było zupełnie niefilmowe. :)

Moretti chyba nie miał pomysłu na końcówkę. Dokładnie jak to napisałeś film się urwał, ja np. byłem zaskoczony i zareagowałem w stylu: "eee i to tyle"? Przez to sam koniec stał się najsłabszą częścią filmu, a szkoda.

(Spoilery) Dla mnie to zakończenie też było zaskakujące, ale na plus. Jakoś tak po przeczytaniu recenzji wydawało mi się, że w filmie papież będzie sobie incognito wędrował po Rzymie, obserwował innych ludzi, posiedzi w teatrze na przedstawieniu i nagle coś go olśni i problem będzie rozwiązany. A jednak nie, wyszedł na balkon tylko po to, żeby powiedzieć, że się do tego nie nadaje i rezygnuje - jednak z takiego kryzysu nie wygrzebał się w 3 dni. Nie podobała mi się tylko muzyka, która zaraz potem zagrała, zupełnie mi nie pasowała, spodziewałabym się smutnej, melancholijnej, nie takiej patetycznej.

Podrygujący w takt muzyki i grający w karty kardynałowie byli świetni, bardzo mi to przypominało książkę "Ale i oni otrzymali po denarze".

Film warty obejrzenia. Dosłownie poczułam odpowiedzialność jaką ma na sobie papież. Koniec zupełnie niespodziewany.