Obejrzałem film po raz kolejny po ponad 20 latach (pierwszy raz, kiedy wszedł w Polsce do kin) i nadal jestem pod wrażeniem scenariusza, klimatu, wspaniałej gry aktorskiej Rourke'a (szkoda, że tak zaprzepaścił swój talent), muzyki. Nadal jest to jeden z moich ulubionych filmów. Niezależnie od tipsów De Niro, jedzenia jajek i faktu, że można odgadnąć wcześniej zakończenie; znakomite prowadzenie napięcia, rytmu, psychologicznego dojrzewania bohatera do poznania prawdy o sobie samym, muzyki, wysmakowanych obrazów i momentu kulminacyjnego, wszystko to nadal mnie porusza. Być może dlatego, że osobiście interesuje mnie ten moment w życiu człowieka, kiedy przy okazji, wydawałoby się codziennych sytuacji, wypełzają egzystencjalne pytania o to kim jestem, co tu robię. Odpowiedź wcale nie musi być przyjemna, ale dużo ważniejsze jest to, że jest prawdziwa.
Nadal oglądając ten film czuję dreszcz, gdy Harry płacze i powtarza "I know who I'am", bo to dużo więcej niż wiem o sobie w tym momencie.
A propos scenariusza mam p y t a n i e , czy komuś ten film kojarzy się z jakimś innym, w którym bohater sam prowadzi śledztwo czy prywatne dochodzenie i okazuje się że tak naprawdę odkrywa prawdę o sobie samym?
Ze swojej strony wymienię Wyspę tajemnic, Mulholland Drive i Sjestę.... (dodam, że wszystkie bardzo mi się podobały, uważam je za ważne oglądając je z niekłamaną przyjemnością).