Film znakomicie prezentuje charakterystyczne cechy twórczości Mela Brooksa. Jest parodią, która nie cofnie się przed obśmianiem czegokolwiek. Około połowa gagów aluzjami celuje w okolice rozporka. Całość utrzymuje się jednak na poziomie znacznie wyższym od przeciętnej rozrywkowej „pulpy”. Sądzę, że zestawienie z klasą niektórych (bardziej humorystycznych) produkcji Woodego Allena nie przyniosłoby ujmy żadnemu z tych reżyserów [i świetnych aktorów!]
„Historia świata” jest na pewno projektem ambitnym, ale moim zdaniem gorszym od najlepszych dzieł Brooksa. Wydaje mi się, że przeskakiwanie z jednej historii w inną sprawiło, iż ten znakomity parodysta nie mógł głęboko wgryźć się w konwencję i przedstawić ją po swojemu (tak jak np. western w „Płonących siodłach”). Wyraźnie zarysowały się „szwy” reżyserskie, ujawniając ulubione chwyty, stosowane przez Brooksa już wielokrotnie: wstawki musicalowe, kpinę z samego siebie (w tym szczególnie z Żydów i ich udziału w show-biznesie, a nawet podboju kosmosu)...
Tak, czy owak film na poziomie nieosiągalnym dla większości amerykańskich produktów komediowych. Najlepsza wydała mi się opowieść o starożytnym Rzymie – i zapewne gdyby zajęła całość obrazu, film byłby naprawdę znakomity. A tak wypada po prostu odprężyć się i łowić aluzje oraz bezczelne gagi...