Hipotetycznie mógł nim być, choć niemal na pewno nim nie był.

Na korzyść teorii jest to, że wiemy, iż Silmarill Maedhrosa skończył w lawie, a więc po latach właśnie pod ziemią mógłby być wydobyty. (najpewniej jednak była to zupełnie inna część Śródziemia, więc trzeba by się zastanowić czy geologia by na to pozwoliła, ale tego się nie dowiemy). Kolejna sprawa; zarówno Arkenstone jak i Silmarille świeciły własnym światłem. Mamy więc pewne podobieństwo.

Przeciwne tej teorii jest jednak to, że Arkenstone świecił słabiej, a sam też najpewniej był większy.
(Silmarille nie tylko Morgoth ale i Feanor nosił na czole - musiałby więc być dość małe i lekkie. Arkenstone natomiast mieścił się w dłoni i opisywany był jako duży. Kolejny problem; był to kamień oszlifowany (bądź poddany innej obróbce przez krasnoludy) - a Silmarille były zbyt wytrzymałe na takie działania.
Ostatni problem to przepowiednia Mandosa, głosząca iż Silmarille zostaną tam, gdzie się znalazły aż do końca dni.

A ponieważ do obalenia teorii wystarczy jedna sprzeczność, myślę że niestety musimy uznać taką opcję za niemożliwą, bądź mało prawdopodobną. Jednak w ramach Śródziemia nie raz wszelkie niezgodności można zrzucić na karb pewnych historycznych nieścisłości wewnątrz świata przedstawionego. Tym bardziej gdy mowa o przepowiedniach, których nie ma obowiązku interpretować dosłownie.

Osobiście myślę, że główną kwestią jest tu to, jak powstawał Hobbit. Był osobną historią, nie związaną z mitologią Śródziemia, ale to stopniowo zaczęło go wchłaniać. Dopiero po Władcy Pierścieni Hobbit stał się pełnoprawną częścią wspólnej historii, a i tak wymagał przepisania pewnych scen (przykładowo z Gollumem) by pasowały do całości. Nie sądzę więc by Tolkien pisząc tę historię myślał o takiej "nominacji" dla Arcyklejnotu. Nie wiadomo jednak czy nie doszłoby do tego, gdyby nie zabrakło mu życia na skończenie Silmarilliona. Można jedynie spekulować.