HORDA Y. Dahana i B. Rochera to film, który zaczyna się jak krwawy kino zemsty ze Stevenem Segalem w roli glównej, bu później przejść w kino grozy w stylistyce gore (które wypełniono licznymi metaforami).

HORDA to kino sprawnie nakręcone, bardzo dobrze zrealizowane i przywoicie zagrane.

Pod maską campowej rozrywki kryje się tu dość głęboka metafora ostatnich europejskich napięć i podzialów na polu ekonomicznym, kulturowym i rasowym.
Napięcia te dały szczegolnie o sobie znać we Francji co ewidentnie widoczne jest w tym filmie.

Niemal każda z postaci pojawiających się w HORDZIE oprócz swej fabularnej roli ma też swoją intyelektualną symbolikę.

Oczywiście twórcy nei zrezygnowlai równeiż z gorzkic hrefleksji na temat drpaieżnej natury ludzkiej. Plusem obrazu Dahana i Rochera jest też otwarte i niejednoznaczne zakończenie.

Całość ogląda się bardzo dobrze, choć film ten ma sporo wad.
Począwszy od uproszcoznych sylwetek psychologicznych bohaterów, poprzez logiczne dziury, aż na braku oryginalności skończywszy.
Mnie najbardziej bolał jednak fakt, że twórcy zamiast na stopniowanie napięcia i niepewności postawili tu na efektowne i nie zawsze robiące wrażenie gore.

nie mniej jednak HORDA powinna usatysfakcjonować każdego miłośnika kina grozy- szczególnie podgatunku "zombie movies". Nie jest to taki głupi film jak się początkowo może wydawać.