Hotel Splendide/film/Hotel+Splendide-2000-384652000
pressbook
Inne
O filmie
Hotel Splendide opowiada o wysiłkach członków rodziny Blanche usiłujących po śmierci głowy rodziny poprowadzić wybudowany na odległej wyspie niszczejący hotel. Ronald Blanche poznał dzięki matce surowe zasady higieny opartej na gotowaniu wszystkiego, co daje się ugotować. Jego siostra Cora prowadzi gabinet odnowy, oferujący usługi w zakresie kąpieli błotnych i lewatyw. Z kolei Dezmond - najstarszy syn w rodzinie Blanche - chcąc być wierny duchowi matki, niemal doprowadza hotel do finansowej ruiny. Do tego osobliwego świata trafia Kath - była miłość Ronalda, wygnana z wyspy pięć lat temu przez jego matkę. W miarę rozwoju akcji pomiędzy bohaterami filmu zaczyna rozwijać się gastronomiczne współzawodnictwo a sam hotel zaczyna żyć własnym życiem. Surrealistyczna opowieść o represji, wyzwoleniu i miłości. Pozostali rezydenci i goście hotelu: Morton - w gruncie rzeczy ma złote serce, Kuchcik - beznadziejny przypadek, wykorzystywany przez wszystkich, Portier - powinien przejść na emeryturę wiele miesięcy temu, Kelner - jego ulubioną rozrywką jest znęcanie się nad kuchcikiem, Lorna - w zamian za seksualne usługi korzysta w hotelu ze zniżki, Lorraine - zazdrosna o kontakty Lorny z Dezmondem, Sergiej - cichy wielbiciel Cory Stanley - siedemnastolatek bojący się wody i zafascynowany kobietami Hotel Splendide został zaproszony do udziału w 50 festiwalu w Berlinie
Treść
Ta surrealistyczna opowieść Terence'a Grossa w klimacie Delicatessen rozgrywa się w starym hotelu położonym na tajemniczej wyspie. Rodzina Blanche po śmierci głowy rodziny – Mamy, usiłuje nadal prowadzić niszczejący hotel. Ronald Blanche poznał dzięki matce surowe zasady zdrowego żywienia oparte na gotowaniu wszystkiego, co stanowi zaprzeczenie dobrego smaku. Jego siostra Cora prowadzi gabinet SPA, oferujący usługi w zakresie kąpieli błotnych i lewatyw. Z kolei Dezmond – najstarszy syn w rodzinie Blanche – chcąc za wszelka cenę dochować wierności ideałom matki, doprowadza hotel do finansowej ruiny. Mama duchem nadal jest obecna w hotelu; przed śmiercią pozostawiła własne nagranie na płycie, z której codziennie przy posiłkach moralizuje o zgubnym wpływie smacznego jedzenia oraz seksu. Splendide jest ogrzewany gazem z odchodów (wizerunek Mamy stanowi logo potężnego pieca), a mieszkańcy grają w planszówkę o układzie wydalniczym... Do tego osobliwego świata wraca Kath – młoda kucharka, a jednocześnie była miłość Ronalda, wygnana z wyspy pięć lat temu przez Mamę. W miarę rozwoju akcji pomiędzy Kath i Ronaldem rozwija się gastronomiczne współzawodnictwo, a sam hotel zaczyna żyć własnym życiem. Kulinarna rywalizacja jest tak naprawdę tłem, na którym rozgrywa się walka o uczucia. Kath i Ronald odnajdują w sobie dawną fascynację, co wprowadza zamieszanie w zawsze przewidywalne i odarte z emocji życie hotelu. Gdy na stołach zaskoczonych gości pojawiają się coraz to bardziej wyszukane potrawy, na kuchennym zapleczu szaleje skrywana namiętność. Tajemnica zamiany „zdrowego menu” na dania wykwintne i (o zgrozo!) smaczne, wkrótce się wyjaśni...
Reżyser o filmie
[Hotel Splendide] jest filmem o braku umiejętności odchodzenia. Presja, szantaż emocjonalny stosowany w rodzinie... Bracia i siostry czynią to wzajemnie, rodzicie w stosunku do dzieci, a dzieci w stosunku do rodziców – właśnie o tym jest ten film. Nie sądzę, aby powstawało wiele filmów na ten temat. Mnie to interesuje. W pewnym sensie Hotel to chylące się ku upadkowi łono, którego wszyscy się trzymają. Cały film jest metaforą sposobu, w jaki ludzie równają w dół, czując, że przeciętność jest lepsza niż ryzyko. Terence Gross
Prasa o filmie
Czarna komedia w klimacie Delicatessen. Evening Standard To wyśmienita czarna komedia w stylistyce braci Cohen. Surrealistyczny żywioł i ponura sceneria tworzą cudowne tło dla pierwszorzędnej gry aktorskiej. Collette i Craig tchnęli życie w scenariusz, podczas gdy Tompkinson zdołał wykreować marnego kierownika hotelu bez stania się jego karykaturą. Empire Zawsze niezawodni Collette („Szósty Zmysł“) i Craig („Droga do zatracenia”) nadają filmowi życie, namiętność i koloryt, kreując przekonujące podłoże narracji... [ten film] jest absolutnie różny od typowej historii i jako taki już powinien stanowić wystarczającą rekomendację w epoce efektów specjalnych, powielanych pomysłów, przeróbek i kontynuacji. (...) Połączenie Delicatessen z czarnym humorem braci Cohen. unreel.co.uk Skazany na mroczną wyspę Hotel Splendide jest rodzinnym ośrodkiem SPA oraz gotyckim dziwolągiem z instalacją wodociągową w klimacie Kafki i kuchnią a la Gormenghast. Tutaj krucha klientela pół martwych gości jest przedmiotem zdrowotnego reżimu, z którego tureckie więzienia mogły by być dumne. The Sunday Times Bardzo tajemnicza i mroczna komedia (...) Hotel jest prawie fizycznym uosobieniem straszliwej Pani Blanche (założycielki hotelu). Olbrzymi, zgrzytający gmach, który usidla hotelowy personel oraz gości w ten sam sposób. Berlin International Film Festival 2000 Film jest cudownie skonstruowany: system grzewczy i pompy wodne wydają się żywymi organizmami, a goście noszący tartanowe spodnie oraz osobliwe garnitury i fryzury robią to z codziennym angielskim wdziękiem. The Sydney Morning Herald Z pewnością jeden z najbardziej oryginalnych filmów roku. Rzeczywiście „splendide”. dailyradar.co.uk Imponująca scenografia i doskonałe kreacje aktorskie. Hollywood Reporter Przed realizacją filmu, Toni Collette i Daniel Craig spędzili tydzień w hotelu Savoy ucząc się od szefa kuchni, Antona Edelmana. Craig musiał nauczyć się m. in. obierania węgorzy, „pracy, której by nikomu nie polecał”. http://www.bluematia.com W romantycznej i perwersyjnej fantazji Gross wykreował surrealistyczny świat seksu, owoców morza i kiepskich instalacji wodociągowych. http://www.chanel4.com
Wywiad z Terence Grossem
Terence Gross jest w filmowym świecie facetem z wizją. Ten Brytyjczyk jest wart obserwacji; już niebawem jego nazwisko powinno się pojawić w Hollywood. “Hotel Splendide” to mroczna opowieść o hotelu, dość ekscentrycznie prowadzonym przez niewielki dziwaczny personel. Film został najlepiej opisany przez Tima Burtona, reżysera “Monty Pythona” jako remake “Psycho” Jest pełen angielskiego humoru, mrocznego klimatu i fantastycznych zdjęć. Kaos 2000 Magazine Czy hotel jest częścią opowieści, czy też opowieść jest częścią hotelu? Historią zainspirowała mnie dwójka moich kuzynów, którzy prowadzili bar i byli trochę jak bohaterowie Hotelu Splendide. Zawsze mi się wydawało, że mogą stanowić dobry materiał na film. Pierwotnie chciałem stworzyć naturalistyczną historię o ich sposobie prowadzenia baru. Wtedy pomyślałem, że byłoby interesujące zobaczyć jak ich matka umiera a oni nadal czują jej obecność. Byłoby to jeszcze bardziej surrealistyczne. Jak wielki wpływ miał na Ciebie Tim Burton? Jest tu trochę ”Edwarda Nożycorękiego” i „Miasteczka Halloween”. Tak przypuszczam, ponieważ tacy reżyserzy jak Tim Burton i Terry Gilliam umieszczają swoje historie w nieco surrealistycznych światach i ja również lubię taki rodzaj kina. Ale inspiracją były przede wszystkim powieści i komiksy brytyjskiej nowej fali. Muzyka w filmie jest naprawdę ciekawa. Czy używałeś thereminu? [instrument elektrofoniczny, składający się ze skrzynki z lampami radiowymi, głośnikiem i anteną; zmiana wysokości dźwięku następuje przez zbliżenie (i oddalenie) ręki do (i od) anteny]. Nie. Ten dźwięk, który brzmiał jak theremin był czymś zupełnie innym. Zapomniałem jak to się nazywa. Nie był to „prawdziwy” instrument w każdym bądź razie. Faktycznie było to oparte na śpiewie operowym, stąd jest to rodzaj dźwiękowego amalgamatu. Czy ten hotel rzeczywiście istnieje? Wnętrza były kręcone w studio. Do plenerów wykorzystałem hotel w północnej Irlandii, który kiedyś był czterokrotnie zbombardowany. W środku ten hotel jest teraz bardzo miły i nie wygląda w żadnym razie jak ten [Splendide]. Czy ten hotel tak jak w filmie rzeczywiście stoi na wyspie? Nie jest na wyspie. Umieściliśmy go tam. Czy to twój pierwszy film? To mój pierwszy pełnometrażowy film. Która cześć filmu była najłatwiejsza do realizacji, a która najtrudniejsza? Najłatwiejsze były same zdjęcia. Najtrudniejszym momentem było pokazanie wersji reżyserskiej (która wszystkim się podobała) brytyjskim dystrybutorom, którzy domagali się zmian. Ile czasu spędziłeś na tworzeniu efektów specjalnych? Zdjęcia prawie wogóle nie były komputerowo poprawiane. Były tam dokładnie trzy efekty specjalne. Krótkie ujęcia. Aktorzy rzeczywiście palili się i topili na planie. Myślę, że to tyle na ten temat (śmiech).
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.