Ktoś morduje kobiety, wg. świadków - również kobieta. Jednym z trepów w śledztwie okazuje się być pewna fotografia, drugim - fryzjer... Morderstw jest sporo, nie są jakieś przesadnie brutalne, ale brzytwa jest, trochę krwi jest - jest ok. Fabuła jest prosta i nie jest może wybitnie oryginalna, ale w sumie wciąga. realizatorsko... ciężko ten film oceniać. Wersja, którą oglądałem (vhrip włoski z nałożonymi napisami ang) jest słabej jakości i ostała pocięta wzdłuż (czas ok 75min) i wszerz (dziwnie przycięty obraz, początkowe napisy są ucięte po bokach). Dużo traci na tym obiór wizualnych aspektów filmu. A te były, chyba, przeciętne. Specjalnie stylowe to mi się nie wydawało, ale chyba wyglądałoby całkiem w porządku w przypadku dobrej kopii. Jest dostępna wersja hiszpańska (z dodatkową ścieżką angielską), która jest ponoć dłuższa, ale ma jeszcze gorszą jakość... a cały problem z jakością, oprócz doznać estetycznych, może też utrudnić nadążenie za fabułą. W filmie gra bowiem cała masa kobiet, znanych głównie fanom eurotrashu (Konopka, Giordano, Lassander, Gallotti) i kilka mniej znanych lasek... i wszystkie, choć ładne, nie mają zbyt oryginalnej urody, ani stylizacji postaci. Więc w marnej jakości kopii można się czasem pogubić, która jest która :) Najoryginalniejszą urodę ma chyba Ursula Davis. A sama fabuła jest, jak przystało na giallo, zakręcona i tożsamość mordercy poznajmy dopiero na końcu. Giallo maniacy mogą spokojnie sprawdzić, o ile są zaprawieni w bojach z kiepskiej jakoś kopiami obskurnych rarytasów :)

PS: Wg. translatora tytuł filmu znaczy "imadło ma czarne pończochy" hehehe