Oglądałam jednym okiem, ale pierwszy raz Chopin nie był mdły ani papierowy, a Sand była całkiem całkiem interesująca i przekonująca.

Film nie jest rewelacyjny, ale podobał mi się. Daję mu solidną szóstkę (gdyby się dało, zaznaczyłabym 6 i pół), choć nie jestem znawczynią ani biografii Fryderyka Chopina, ani George Sand. Na pewno jest lepszy od żałosnego "Pragnienia miłości" z Adamczykiem i Stenką.

Pragnienie miłości chociaż o czymś opowiada, przedstawia losy tego związku, a tutaj właściwie pierwsza połowa filmy to jest Sand narzucająca się Chopinowi, a druga to dążenie do momentu, kiedy on mówi: "dobra, niech Ci będzie, będę z Tobą, daj mi spokój". Film ma dobre kostiumy, obsadę, Chopin jest dobrze zagrany, a także Sand jest barwna, ale brak zwięzłej fabuły, to są tylko początki, rozkwit, moment poznania się Chopina z Sand, trzeba to było pociągnąć dalej i przedstawić ciężkie życie jakie oboje wiedli ze sobą, bo to nie był łatwy związek. Ładne zrobione, ale nie wiadomo do końca po co i o czym.

Jestem zdania, że film nie musi opowiadać o wszystkim. W tym wypadku twórcy wybrali fragment biografii Chopina (czy trzymali się historycznej prawdy to inna kwestia), kiedy poznaje Sand. Mogli dzięki temu skupić się na czymś i to zrobili. To jest historia o początkach niełatwego związku dwójki artystów z otwartym zakończeniem, która ma szansę zachęcić widza do sięgnięcia do źródeł i sprawdzenia, jak to się potoczyło dalej. I to jest dla mnie dobra rzecz, Kiedy oglądałam "Pragnienie miłości" natomiast, miałam wrażenie, że twórcy chcąc powiedzieć wszystko potraktowali żywot Chopina po macoszemu. Nie mieli czasu na to by skupić się na niczym, przez wszystkie wątki przelatując nadając im jedynie dość ogólny kształt, przez co film jest nieczytelny i nudny. Ale być może są ludzie, którym się on spodobał. Ja do nich nie należę.

Oczywiście film nie musi opowiadać o wszystkim, moim zdaniem wybrany fragment jest po prostu zbyt krótki, rozwinęłabym to trochę bardziej. Jest to historia o początkach niełatwego związku, a jednak film kończy się w sposób, który zwiastuje sielankę... I dlatego ktoś, kto nie zna biografii Chopina, mógłby pomyśleć po obejrzeniu tego obrazu, że tutaj historia ma swój koniec, a dalej jest tylko: żyli długo i szczęśliwie. Gdyby to trochę pociągnąć dalej i pokazać, że to nie skończyło się tak ładnie, mogłoby z pewnością, tak, jak mówisz zachęcić do dalszych poszukiwań i sprawdzenia losów tej pary. :)

Z tą sugestią sielanki masz rację. Dla mnie jednak film mógłby skończyć się w tym miejscu, w którym się kończy, a potem mogła być podana krótka informacja o tym co było dalej, tak jak to często jest w filmach historycznych, np: "Fryderyk Chopin i George Sand byli parą w latach: od ... do..., rozstali się w takich i takich okolicznościach" + podać daty i okoliczności śmierci. To by wystarczyło moim zdaniem. Być może nawet tak zostało zrobione, choć nie pamiętam, bo film widziałam dawno.

Pewnie to Sand wykonczyla Chopina. ...baby

Patrzenie na świat przez pryzmat stereotypów nie służy rozwojowi.