W introdukcji filmu książę Wilhelm Aleksander wygłasza specjalną mowę odnośnie do sympozjum w Osace, dedykowanemu nadzorowi wodnemu. Notabl wielokrotnie przywołuje w niej nazwiska holenderskich inżynierów: De Rijke, Van Doorna, Eschera i Lindo, którzy w dziewiętnastym wieku przybyli do Japonii, gdzie rozpoczęli modernizację tamtejszych sieci wodnych. W związku z dość ubogą, zastaną infrastrukturą oraz silnym zagrożeniem powodziami prowadzone przez mężczyzn prace okazały się absolutnie niezbędne, wręcz zbawcze. W rezultacie pamięć o wspomnianych inżynierach - omalże zapomnianych w ich ojczystym kraju - nadal pozostaje tam żywa, ich osiągnięcia traktowane są z pełnym szacunkiem, co znajduje wyraz m.in. w nazwaniu jednym z nazwisk parku czy budowie repliki znajdującego się w Holandii grobu jednego z budowniczych.
Reżyser Louis van Gasteren prezentuje współcześnie realizowane zdjęcia historycznych miejsc prac jako tło do odczytywanych fragmentów listów pisywanych przez inżynierów do ich rodzin w Holandii. W montażu dokumentu wykorzystano także wyjątki z archiwalnych kronik oraz wybrane sceny z japońskiego fabularnego filmu "Ver weg" dotyczącego prywatnego życia budowniczych.