Pewne drzwi są zamknięte.Za tymi drzwiami jest spełnienie.Aby je otworzyć-trzeba otworzyć inne drzwi w labiryncie czasu i przestrzeni,gdzie wszystko ulega metamorfozie,gdzieś tam w ciemnym pokoju jest schowany klucz w dłoni mordercy,tylko nie patrz wtedy w lustro-to nic nie da,możesz zobaczyć siebie okiem kamery,na ekranie,ale to już nie będzie prosta historia...
Pewnych drzwi lepiej nie otwierać bo można otworzyć oczy i stwierdzić że to nie ten pokój i nie ta dekoracja. Nie Ci sami ludzie wokół. Dziwne jest wszystko a szczególnie to, że sprawiają wrażenie jakby Cię znali, a Ty sam wyszedłes na chwilę i własnie wróciłes na "swoje" miejsce.A może taka a nie inna scenografia to nie przypadek? Wszystkie czyny mają swoje konsekwencje, nawet jesli już o nich nie pamiętamy. Może pora zapłacić zapomniany rachunek? Choćby po to żeby pozbyć się poczucia winy To wszystko w najdłużej audycji nadawanej w rejonie Bałtyku. Axxxon!
ile trwa ta najdłuższa audycja? Czy to znajome 47 sekund? Cóż kryje się za 47 zamkiem naszego umysłu? Starczy spojrzeć w twarz tej króliczej gawiedzi by szybko zrozumieć: Mam tajemnicę. I tylko słychać stłumiony krzyk małpki - taki jak z horroru. Bo nie ważne jest czy umrzemy w błysku fleszy czy w pustym kinie, ważne to zawsze pamiętać : to już dziś, czy jeszcze jutro?
W poczekalni jest wiele jednakowych pokoi, niektóre zamki kryją mroczne tajemnice, inne przeklęte marzenia oraz STRACH co może z ich realizacji wyniknąć. A może za drzwiami pokoju z numerem 47 jest SZALEŃSTWO czające się w naszym umyśle, ujawniające się kiedy nasze życie zamienia się w piekło, a godzina za godziną jest odmierzana cierpieniem, SMUTKIEM i deszczem?
I sing this poem to you...
On the other side, I see…
Shall you wait, glowing?
It’s far away, far away from me,
I can see that -
I can see that -
the wind blows outside and I have no breath,
I breathe again and know I’ll have to live
To forget my world is ending.
I have to live…
I hear my heart beat,
Fluttering in pain, saying something,
Tears are coming to my eyes -
I cry…I cry…
I cannot feel the warmth of the sun
I cannot hear the laughter
Choking with every thought,
I see the faces,
My hands are tied as I wish -
But no one comes,
No one comes,
Where are you?
Where are you?
What will make me want to live?
What will make me want to love?
Tell me…tell me…
I sing this poem to you…to you…
Is this mystery unfolding
As a wind floating?
Something is coming true -
The dream of an innocent child…
Something is happening -
Something is happening…
Czas. Przeszłość ma wpływ na chwilę obecną, ona jednak właśnie mija. Nie patrzyliśmy jednak dokładnie, nie zwróciliśmy uwagi na szczegóły, nie powiązaliśmy faktów w całość. Dlatego wciąż jesteśmy zaskoczeni życiem. Jego jasnymi i ciemnymi stronami. Splotem wypadków, zbiegiem okoliczności. Czas. Czas nie idzie tylko do przodu. Czas zatacza koła i elipsy. Kim byśmy byli, gdybyśmy skręcili w odpowiednią uliczkę w odpowiednim momencie ?