Ja wczoraj obejrzałem sobie po raz trzeci i nadal jestem pod wielkim wrażeniem :) Film ma kręgosłup, ale odbierałbym ten bardzo istotny element intuicyjnie. Ciężko byłoby w strawny sposób to tutaj wyłożyć. Sama historia, to chyba przeplatające się obrazy różnych światów, gdzie dramaty ludzi tam obecnych widz odbiera jako cienie. Nie jest pewien, z czym ma do czynienia, ale przeżywa znane już z osobistego doświadczenia emocje lęku, nadziei itp. Cygańska legenda z Polski, prostytutki, zdrada, miłość na planie filmowym, zazdrosny mąż, zazdrosna żona, podwójne morderstwo, brama pomiędzy światami. Dałoby się to jakoś poukładać, ale ja osobiście nie mam potrzeby.
Za to Sanatorium Pod Klepsydrą nie byłem w stanie przełknąć, akurat właśnie z powodu abstrakcyjnej fabuły.