Ja mam 25 lat i ponad dwuletniego syna. Muszę przyznać ,że najbardziej mnie rozwaliły sceny dotyczące relacji rodzic-dziecko. Np. kiedy oglądał ich nagrania po pierwszej wizycie w pobliżu czarnej dziury kiedy już minęły dla Ziemii ponad 23 lata.
Ogromny realizm psychologiczny. Naprawdę brawo dla Nolana bo ten film to dla mnie arcydzieło które przejdzie do historii.
Przyznam ,że jest on głęboko osadzony w moich zainteresowaniach i gustach co do tematyki ,formy i treści więc bardzo szybko rozgryzłem ,że nie było żadnych "ich" ,a ,że wiadomość "STAY" nadał do samego siebie.
Muzyka genialna ,tworzyła taki mroczny ,fatalistyczny klimat. Po obejrzeniu filmu byłem psychicznie i emocjonalnie wykończony. Tortura i uczta dla duszy zarazem. To co kocham.

Wszystko jest podane na tacy. Nie rozumiem jak można się zachwycać tym.

zachwycac sie mozna, dlaczego nie? Nie wszystko zaraz musi byc finezyjnie podane i wysublimowane do granic, zeby zachwycalo. Czesto sila tkwi w prostocie przekazu, emocjonalnosci. No i rodzaju naszej wrazliwosci.
Do mnie akurat ten film nie przemawia emocjonalnie. Przeciwnie, uwazam, ze jest niczym wydmuszka. Bohaterowie sa bez wyrazu, prowadzeni tak, ze wzbudzaja obojetnosc, wiec trudno o jakies wieksze emocje.

Ja też na początku nie mogłem się wczuć w postacie właśnie dlatego ,że ten film nie jest jak film tylko jak rzeczywistość. Wszyscy tu wydają się być "płascy" bo jesteśmy przyzwyczajeni do wyrazistych postaci fikcyjnych ,ale czy ludzie których poznajemy na co dzień są tak wyraziści ,radykalni ,sztampowi jak te postacie?
Ale po scenie kiedy Cooper rozmawia z córką i jej mówi wściekły ,że nie może tak odejść ,patrząc na odwrócone plecy obrażonego nie rozumiejącego zbyt wiele dziecka (reakcja typowa dla dzieci ,które w jej wieku mają gdzieś uczucia rodziców i zaczynają patrzeć wgłąb siebie nieświadome swoich problemów hormonalnych) ,zrozumiałem ,że to nie ma być kolejny hollywoodzki film ,tylko to ma być bardzo realistyczny obraz. I to mnie w nim zachwyciło i przytłoczyło.

rozumiem o czym piszesz, bo choc akurat ten film splynal po mnie jak woda po kaczce, to rozumiem jak filmy moga oddzialywac emocjonalnie. Mnie chyba najbardziej zdemolowaly w tej materii dwa - Droga i Mroczna Argentyna. Przytlaczajace na maxa. Bo bezsilnosc jest gorsza od smierci. W natloku dnia codziennego nie uswiadamiamy sobie, albo zapominamy, albo nie myslimy w ogole o tym, bo nie mamy takich doswiadczen, ze bezsilnosc jest czyms naprawde strasznym, ze wszystko co mozemy zrobic, to wyc z rozpaczy... Nie moge udzwignac takich tematow jak w powyzszych filmach. M.in ze wzgledu na relacje dziecko-rodzic.

Fakt ,Droga to mocny film ,do tego jestem miłośnikiem post-apo.
Już nie pamiętam jak na mnie oddziaływał za pierwszym razem ,chyba byłem mocno przygnębiony. Niedawno próbowałem odświeżyć ,ale mi nie podszedł. Kto wie ,czy z tą 3 godzinną "kobyłą" nie będzie tak samo.

alez wielkie slowa :-) swietnie, ze film tak Cie wzruszyl, swietnie, ze kazdego wzrusza co innego. Ale chyba poniosla Cie fantazja z tym przejsciem do historii. Zapewniam Cie, ze historia za 3 lata nie bedzie pamietac o tym filmie. Utonie on w morzu innych...

Skąd wiesz? Czyżbyś był/a w roku 2018? ;)

nie, ale zycie pokazuje ze w wiekszosci filmow tak wlasnie jest. Moze pamietac beda fani, ale historia drobiazgami sie nie zajmuje ;-)

hehehe. Czas pokaże czy był to drobiazg.
Zresztą - aby film był arcydziełem, nie muszą o nim pamiętać masy.
Powiedziałabym nawet, że zazwyczaj nie są one pamiętane przez masy... ;>

tak naprawde nie dbam o to, czy jakis film obiektywnie jest czy nie jest arcydzielem. Ci tzw. krytycy tak naprawde tez kieruja sie gustem. Jest wiele arcydziel ktorych nie warto ogladac i wiele kiczow, ktore koniecznie nalezy obejrzec. Czy jakos tak :-) Nie pamietam, kto to powiedzial, ale o to chodzi.
Dla mnie liczy sie moj gust i nim sie kierujac, wybieram wlasne arcydziela. W koncu ogladanie ma mnie sprawiac przyjemnosc.
Jesli Interstellar przejdzie do historii to dobrze. Jesli historia o nim zapomni, tez dobrze.
Tak wlasciwie to ciagle tu na filmwebie sprzeczamy sie o nieistotne szczegoly i bronimy jak niepodleglosci ulubionych filmow, a do nieulubionych podchodzimy z nonszalancja. Ale trudno sie oprzec tej rozrywce ;-)

Wiem :) zazwyczaj się nie angażuję w te spory, ale wydaje mi się, że tu dyskusja jest faktycznie dyskusją, a nie bezsensowną przepychanką.

Ocena filmu musi być subiektywna, od tego się nie ucieknie.
Prawdę powiedziawszy, to co będzie się kiedyś mówić o tym filmie, nie jest dla mnie szczególnie ważne, ważne jak bardzo podoba się mnie. Z tymi kiczami i arcydziełami też racja.

Tak czy siak, dobrze się rozmawia. That's good :)

czyli nie bedziemy brac sie za lby? Jaka szkoda ;-)
see ya :-)

:)

Patrząc po tym jakie filmy są na czołówce rankingów filmweb ,sądzę ,że nie będzie tak źle.

Rzeczywistość potrafi przyprzeć do muru emocjonalnego. A ten film to najlepszy tego przykład!

Dokładnie. Ludzie mają problem z odbiorem tego filmu bo faktycznie ogląda się go dziwnie. Niektórzy może siedzą przed komputerem tak dużo ,że nie zauważają ,iż ta "dziwność" wynika z realizmu psychologicznego. Że właśnie to są prawdziwi ludzie ,a nie te dramatyczne role za które dostaje się oskary.

Tak dokładnie to są rzeczywiści ludzie.

Prawdziwi ludzie nie wygłaszają pretensjonalnych, sztampowych frazesów. Ponadto, dla ludzi, którzy oglądają tylko mainstreamowe, hollywodzkie kino, Interstellar wyda się być niezwykle realistyczny. To niestety moim zdaniem tylko złudzenie. Fakt, że tytułowy bohater płacze kiedy widzi skutki dylatacji czasu to nie "ogromny realizm psychologiczny", tylko normalna reakcja na coś co nie do końca potrafimy zrozumieć. Na świecie jest masa filmów bardziej realistycznych jeśli chodzi o emocje, uczucia czy reakcje. Ludzie mają problem z tym filmem bo nie jest tym czym zdawał się być lub czym chcieliby, żeby był.

Ja jestem miłośnikiem kina europejskiego i wiem co to znaczy realizm. No cóż ,każdy inaczej odbiera to samo. Być może kiedy będę w innym humorze inaczej film odbiorę.

Unikaj Tytanica a zwłaszcza Króla Lwa - te filmy mogły by cię zabić, albo przynajmniej solidnie odwodnić ;p ;)

Przy Tytanicu nic nie poczułem, żadnego wzruszenia :D Zaś przy Lwie owszem, jako dziecko jeszcze :D

a zebys wiedzial :-D Krol lew to sztandarowy wyciskacz lez i nie ma znaczenia, ze to bajka, bo licza sie wartosci, ktore przekazuje i przede wszystkim JAK przekazuje.

Mam tak samo za każdym razem gdy oglądam film. Placzę na koncu jak dziecko

nie zesraj sie!

Rodzice nie kochali? Po co te inwektywy nic nie wnoszące do dyskusji? Netykieta to dla ciebie obce słowo?