Błahe popłuczyny po "Niewidzialnym człowieku", ale nie pozbawione uroku. Zasadniczo film ma problem z tożsamością, zaczyna się jak film szpiegowski i w istocie można by go za takowy uznać, nawet akceptując ten cały durny wątek niewidzialności. Problem w tym, że po jakich 20 minutach niespodziewanie na ok 20 minut wjeżdża koszmarnie nieporadny i niepotrzebny slapstick, który w kontekście misji niewidzialnego człowieka i hitlerowców, zamiast bawić, raczej kompletnie wybija z rytmu bo reszta filmu, jak durna by nie była, jednak kręcona jest na poważnie. I wynik jest taki, że ciężko z napięciem śledzić niezwykle ważną misję naszego agenta w III Rzeszy skoro minutę temu podziwialiśmy jak wykorzystywał swoją niewidzialność, żeby odsuwać jednemu z hitlerowców krzesło i podjadać mu z talerza. No, ale ogląda się to przyjemnie. Bonusem jest Peter Lorre w roli Japończyka.