Ja zapoznałem się z biografią mistrza Yip-Mana w "Filmy dalekiego wschodu - Kino Akcji Kolekcja Tom 4 Donnie Yen IP MAN" :)

https://www.youtube.com/watch?v=pNqm6FhQTpM :

"IP MAN JAKO UCZEŃ

Ip-Man ,zwany również Yip Kai-Manem lub Yip Manem , urodził się 1 października 1893 roku w mieście Foshan , leżącym w prowincji Guangdong, w południowych Chinach. Był synem Ip Oi Doi i Ng Shui, trzecim z czworga ich dzieci - starszym jego bratem Kai Gak, starszą siostrą Wan Mei, a młodsza siostra nazywała się Wan Hum. Wyrastając w zamożnej rodzinie Ipów, otrzymał staranne wykształcenie
-zarówno w dziedzinach tradycyjnej chińskiej kultury, jak i w zakresie przedmiotów należacych do zachodniego systemu edukacji.
Ip Man był dzieckiem słabego zdrowia i dlatego w wieku trzynastu lat został posłany do miejscowej szkoły wing chun prowadzonej przez starego sifu Wah Chan-shuna, ucznia slawnego mistrza Leung Chuna.
Ćwiczenie sztuk walki miało zdecydowanie tężyznę fizyczną chłopca.

Ze względu na zaawansowany już wiek mistrza, Ip Man został przyjęty jako już ostatni jego uczeń i może właśnie dlatego cieszył się tak wielką miłością swego sifu, że został otoczony przez niego szczególną troską.

Gdy po trzech latach stary mistrz Wah Chan-shun zmarł, to zgodnie z jego życzeniem nauczanie wing chun kontynuował jego pierszy uczeń i asystent, Ng Chung-sok. To od niego Ip Man nauczył się większości technik tego styly walki, chociaż inni starsi uczniowie również bardzo się troszczyli o jego postępy. Po kilku latach ciężkiego treningu, Ip przyswoił sobie wszystkie podstawy oraz poznał istotę wing chun, nauczaną według szkoły Wah Chan-shuna.

W wieku 16 lat Ip Man został wysłany do brytyjskiego wówczas Hongkongu, gdzie zamieszkał u krewnego Leung Fut Tinga i zaczął uczęszczać do katolickiej szkoły Św. Stefana. Była to szkoła przeznaczona zarówno dla dzieci z zamożnych chińskich rodzin jak i dzieci obcokrajowców, którzy żyli w Hongkongu.

Wśród wielu opowieści jego synów jest opis zdarzenia z tego okresu. Ip man zobaczył kiedyś policjanta-obcokrajowca bijącego kobietę i podjął interwencję. Policjant próbował go uderzyć, a wtedy chłopiec skorzystał ze swych niemałych już umiejętności i sprytnie się obronił. Wieść o tym dotarła do pewnego starszego człowieka, który zaprosił młodzieńca i wypytywał go o sztukę walki, jaką się posłużył. Kiedy Ip zademonstrował mu dwie pierwsze formy wing chun (Sil Lim Tao i Chun Kiu) dowiedział się, że w jego wykonaniu nie prezentują zbyt dobrze. Następnie został przez staruszka zaproszony do Chi Shao. walki treningowej będącej połączeniem kontrolowanego ataku i obrony. Młodzieniec potraktował to jako znakomitą okazję, żeby udowodnić, jak dobre jest jego kung fu.
Gdy po kilku zaledwie ruchach został pokonany, okazało się, że tym starym człowiekiem był Leung Bik, syn mistrza Leung Jana i dawny kolega zmarłego mistrza Waha.

Ip został zaproszony na serię dodatkowych spotkań i dzięki temu przez kolejne trzy lata pobierał lekcje wing chun u syna samego Leung Jana, założyciela tego stylu w prowincji Guangdung. Kiedy w wieku 24, wykształcony już Ip Man powrócił do Foshan, jego umiejętności w wing chun były znacznie wyższe.

POWRÓT DO FOSHAN I JAPOŃSKA OKUPACJA

Po powrocie z Hongkongu do Foshan, kierując się swoim poczuciem sprawiedliwości, zdobytym wykształceniem i praktycznymi umiejetnościami w zakresie sztuk walki, podjął Ip Man pracę w policji. Ożenił się i miał dwóch synów, CHUNA i CHINGA.

Nie Zdecydował się jednak na prowadzenie własnej oficjalnej szkoły wing chun, choć prywatnie zapoznawał z tym stylem kilku swoich podwładnychoraz przyjaciół i krewnych. Utrzymywał również bliskie kontakty z ludźmi ćwiczącymi inne odmiany wushu, a ponieważ wykazywał niezwykłą sprawność w towarzyskich pojedynkach, sława jego umiejętności się rozprzestrzeniała.

Dwóch ówczesnych, nieoficjalnych studentów Ip Mana, Kwok Fu i Lun Kai, rozpoczęło w późniejszym okresie nauczanie wing chun na własną rękę. Dalszy rozwój tego stylu walki w Foshan i prowincji Guangdong jest zasługą obu tych osób.

Kiedy w roku 1937 na początku drugiej wojny chińsko-japońskiej, miasto Foshan dostało się w ręce wroga, wówczas Ip-Man - jako chiński patriota - zrezygnował ze służby w policji w ramach struktur władz okupacyjnych, jak również odmówił wspólnych ćwiczeń fizycznych z japońskimi żołnierzami. W rezultacie jego niechęci do jakiejkolwiek współpracy, całej jego rodzinie bardzo trudno było wiązac koniec z końcem. Przenieśli się wówczas poza Foshan do wiejskiego domu jednego ze swoich uczniów, Kwoka Fu.
Inny jego przyjaciel, Chow Ching-chuen, również pomagał mu w tych cięzkich czasach. W zamian Ip Man przyjął jego syna za swojego ucznia, a także zaczął nauczać wing chun w przędzalni bawełny należacej do rodziny Chow. Takie były skromne i nieoficjalne początki kariery Ipa, jako nauczyciela.

NAUCZYCIEL

Do Foshan wrócił dopiero po zakończeniu wojny i ponownie podjął pracę w policji. Jednak w roku 1949, gdy w wyniku wojny domowej chińska partia komunistyczna doszła do władzy i w Foshan pojawili sie komuniści, Ip Man, który należał do przeciwników nowego reżimu zdecydował się zbiec do Hongkongu. Niestety, nie udało mu się zabrać rodziny, a synowie Ipa dołączyli do ojca dopiero w 1962.

Pozbawiony dawnego majątku i szukający sposobu zarabiania na życie, Ip Man otworzył w Hongkongu szkołę wing chun. Początkowo interes ten szedł kiepsko ponieważ większość jego studentów ćwiczyła zaledwie przez kilka miesięcy.
Okazało się jednak, że dla niektórych jego uczniów nawet tak krótki czas nauki wystarczał do zdobycia kwalifikacji, umożliwiających im otwieranie własnych szkół wing chun. Dopiero po długich staraniach, korzystając z protekcji swego przyjaciela Li Mana, znalazł stałe zatrudnienie jako nauczyciel wushu, w stowarzyszeniu pracowników restauracji.

Ip man miał unikalne poglądy na temat sztuk walki - widział je jako umiejętność użycia siły realnej, a nie wyłącznie osiąganie sprawności fizycznej poprzez ćwiczenia techniczne. Głosił rzecz nowatorską - że prawdziwym ekspertem można zostać tylko poprzez toczenie walk, a nie poprzez wielokrotne powtarzanie form tradycyjnych, przyjętych w danej sztuce czy stylu walki. Jego zdaniem właściwą drogą, która mogła wzmocnić umiejętności wojownika wushu były tzw. "rozmowy ręczne". Dlatego też, w przeciwieństwie do sifu z innych szkół, którzy zabraniali swym uczniom angażowania się w takie walki, Ip Man swoich zachęcał, by wychodzili na zewnątrz i toczyli sparingi z przedstawicielami innych szkół. Częste zwycięstwa jego uczniów nad adeptami innych stylów podnosiły reputację Ip Mana jako nauczyciela.

Określenie "rozmowy ręczne", zrodzone w kręgach osób ćwiczących sztuki walki w Guangdong, odnosiło się do przyjaznych walk o charakterze sportowym. Spośród uczniów Ipa, walki takie najbardziej lubił Wong Shun-leung, a ponieważ prawie żadnej nie przegrał, stał sie znany jako "król rozmów ręcznych"

Sława stylu wing chun i Ip Mana jako nauczyciela rozrodziła się po całym Hongkongu, a w rezultacie do jego szkoły występowało tylu uczniów, że wkrótce musiał przenieść swoją szkołę do sali znacznie większej. W nowym miejscu oprócz członków związku pracowników restauracji ćwiczyło u Ipa wielu innych mieszkańców miasta, wśród nich hongkońscy policjanci oraz obcokrajowcy.

TEORIA WALKI

Oprócz wiedzy i własnych głębokich przemyśleń na temat stylu wing chun, Ip Man posiadał też wyjątkowe poglądy na sposoby nauczania sztuk walki. Jako człowiek wszechstronnie i nowocześnie wykształcony porzucił tradycyjny wschodni sposób tłumaczenia teorii sztuk walki.

Do swoich metod nauczania podchodził w sposób naukowy, stosując takie pojęcia jak rozkład energii i kierunek sił działających oraz ich kontrola. Posiłkował się pojęciami geometrycznymi, takimi jak linia i kąt ataku - dzięki czemu dla jego uczniów pojmowanie teorii walki stawało się łatwiejsze. Potrafił dostosował swój sposób nauczania do indywidualnych zdolnosći studenta, starając się by każdy z nich dokładnie pojmował jego nauki, dzięki czemu wyzwalał ukryte w ludziach talenty.

Podejmował także psychologiczne aspekty walki - podkreślał znaczenie wyczuwania intencji przeciwnika, kierowania się własną intuicją, a przede wszystkim zachęcał do wyzwalania swobodnego strumienia ruchów, bez ograniczania się do zachowań określonych sformalizowanymi regułami. Według Ipa celem walki było zarówno pokonanie przeciwnika, jak i rozpoznanie własnych słabości. Walkę widział jako umiejętność bezpośredniej reakcji na ruchy oponenta, wobec czego zalecał, by zamiast sztywnego trzymania się wyuczonych form, odpowiadać na działanie i ruchy przeciwnika w sposób elastyczny, a przez to bardziej skuteczny.
Dzięki tak nowoczesnym metodom nauczania, stosowanym przez Ip Mana z wielkim powodzeniem, wing chun rozkwitało pośród wielu innych stylów walki coraz bardziej.
Wielu jego uczniów cieszyło się sukcesami, przysparzając jemu samemu i sztuce wing chun ogromną ilość zwolenników - już nie tylko w Hongkongu, ale również na Tajwanie, w Makau, a z czasem w całej Azji południowo-wschodniej.

Nauki Ipa miały ogromny wpływ na Bruce'a Lee, który wkrótce zaprezentował chińskie sztuki walki całemu światu. Idee płynące z nauk Ipa stanowiły fundamentalne założenie stylu walki zwane Jeet Kune Do (Metoda Przechwytywania pięści) stworzonego przez Bruce'a Lee. System ten zakłada, że jego adepci mają odrzucić wszystkie formy i reguły, nie przyjmując innych założeń poza tym, że "nie należy stosować żadnej reguły dla samej reguły, a jedynym ograniczeniem jest nieskończoność" - co podziela istotę nauk Ipa.

MISTRZ KUNG FU U SCHYŁKU ŻYCIA

W roku 1967, Ip Man i kilku jego byłych studentów ustanowili w Hongkongu stowarzyszenie szkół wing chun (Ving Tsun Athletic Association). W maju roku 1970 schorowany Ip Man zrezygnował z osobistego nauczania.

IP MAN CIERPIAŁ NA RAKA I BYŁ UZALEŻNIONY OD OPIUM. ZMARŁ 2 GRUDNIA 1972 ROKU.

Na 6 tygodni przed swoją śmiercią poprosił swoich synów i studenta Lau Hon Lam, żeby sfilmowali system wing chun w jego własnym wykonaniu. Ip Man martwił się, że wielu studentów wyszło z jego szkoły "nie do końca uformowanych". Obawiał się, że niektórzy z nich z powodu swej niekompletnej wiedzy będą przeinaczali ten system walki. Zamiar sfilmowania technik wing chun w jego własnym wykonaniu miał być sposobem, by ograniczyć ich błędy, a nawet możliwe oszustwa
Synowie Ipa zdążyli sfilmować tylko dwie formy: Siu Nim Tao i Chum Kiu oraz Muk Yan Jong, ćwiczenia z drewnianym manekinem. Tylko tyle - ponieważ schorowany mistrz bardzo cierpiał z powodu silnego bólu, był osłabiony i niepewnie czuł się na nogach. Zamierzał jeszcze zaprezentować formy Biu Tze, Bart Cham Tao (ćwiczenia z mieczami) oraz Chi Kwun (ćwiczenia z długim kijem), jednakże jego synowie oraz sifu Lau Hong Lam powstrzymali go od tego zamiaru, gdyż wykonanie każdego z tych ćwiczeń pochłania dużo energii.

Ip był człowiekiem skromnym i nie przyjmował do wiadomości swego statusu, jako wiodącej osobistości stylu wing chun. Od czasu osiedlenia się w Hongkongu niestrudzenie pracował nad promowaniem tej sztuki walki i jej utalentowanych adeptów. Wielu jego uczniów założyło później własne szkoły, popularyzując wing chun w różnych zakątkach świata. Obecnie wing chun z milionami ćwiczących, stało się zjawiskiem ogólnoświatowym.

Aby uczcić wkład Ipa do rozwoju chińskich sztuk walki, w jego rodzinnym mieście Foshan wybudowano Halę Pamięci Ip Mana. W ten sposób wyrażono uznanie dla jego niezmordowanych wysiłków mających na celu popularyzację wing chun, jako ważnej części kung fu, symbolu tradycyjnej chińskiej kultury."

A na wikipedii bografia Yip-Mana jest też ciekawa:

"Yip Man (ur. 6 listopada 1893, zm. 2 grudnia 1972) – mistrz Wing Chun z Foshan w Chinach.

Yip Man urodził się w roku 1894 (według innych źródeł w 1898). Pochodził z jednego z najbogatszych rodów w Foshan. Był szesnastym i ostatnim uczniem Chan Wah Shuna. Po śmierci Chan Wah Shuna został uczniem Leung Bika. Leung Bik był synem Leung Jana i podobnie jak jego brat Leung Chun nie był wysokiego wzrostu. Jak podaje historia stylu, Leung Jan nie nauczył Chan Wah Shuna wszystkich technik (na przykład prawidłowej pracy nóg i niektórych technik z trzeciej formy). Aby wyrównać szanse swych synów musiał ich tych technik nauczyć, dlatego Yip Man mając dostęp do niejako obu wersji spróbował je na nowo połączyć w prawidłową technikę.

Yip Man pochodził z bogatej rodziny i w swoich początkowych latach nie musiał się zbytnio martwić o swój byt. Sytuacja zmieniła się w czasie okupacji japońskiej. Kiedy odmówił Japończykom nauczania stylu Wing Chun, musiał się przed nimi schronić. Kiedy po kapitulacji wrócił do Foshan, został oficerem policji. Pod koniec 1949 będąc policjantem Kuomintang wyemigrował do Makau, a następnie do Hongkongu, zostawiając rodzinę w Foshan (jego synowie wyemigrowali do Hongkongu znacznie później, dlatego niewiele zdążyli się od ojca nauczyć). Prawdopodobnym powodem ucieczki było to, że zabił kogoś i obawiał się zemsty komunistycznych władz Chin.

Yip Man początkowo nie przewidywał nauczania stylu Wing Chun. W roku 1952 na skutek problemów finansowych przyjął kilku uczniów po 40 latach nauki własnej. Został spadkobiercą stylu. W okresie prowadzenia szkoły nauczał jedynie kilkunastu uczniów, wyłącznie Chińczyków. Pierwszymi uczniami byli między innymi Leung Sheung, Lok Yiu, Chu Shong-tin i Wong Shun Leung. W roku 1968 wycofał się z nauczania. Założył Hong Kong Ving Tsun Athletic Association (zh. 香港詠春拳體育會). Ustalił tym samym zachodnią pisownię stylu. Zmarł 2 grudnia 1972 na raka gardła. Powodem choroby mogła być duża liczba wypalanych papierosów, jak również opium.

Wiele źródeł podaje, że jednym z najsłynniejszych uczniów Yip Mana był Bruce Lee, ale część badaczy wątpi w prawdziwość tego twierdzenia. Jak w wielu innych szkołach walki, nauczaniem młodszych adeptów zajmowali się z reguły najstarsi uczniowie mistrza, a ten jedynie od czasu do czasu udzielał dodatkowych wskazówek. Dlatego najbardziej prawdopodobne jest, że Bruce Lee uczył się od swoich starszych kolegów. Jednym z kolegów Bruce'a Lee w czasie nauki był mistrz William Cheung. Fragment życia Yip Mana dotyczący okupacji japońskiej został przedstawiony w filmie "Ip Man", przy którego kręceniu pomagał syn mistrza. W 2010 powstała kontynuacja filmu, która w kolejnej części dotyczy okresu, w czasie którego uczył się Bruce Lee."

Te stronki też są ciekawe;):

http://leungtingwingtsun.wordpress.com/mistrzowie-2/

http://magicworldwirtual.blogspot.com/2010/12/historia-wielkiego-mistrza-yip-man a.html

http://www.vingtsunkuen.republika.pl/wstep.html


Pozdro:)

Dzięki. Fajna wiedza :)