Na polnej drodze wędrowny dziad znajduje kobyłkę, która, obita i schorowana, zdycha. Dziad grzebie kobyłkę i rzuca klątwę na wioskę, w której zamęczono zwierzę. W wiosce mieszka Jańcio, filozof, człowiek kochający życie i swoją młodą żonę, Weronkę. Jańcio żyje w zgodzie z Bogiem i nie przypuszcza, że zostanie przez niego wystawiony na próbę. Przekonuje się o posiadanej mocy czynienia cudów. Zostawia swoją ciężarną żonę i rusza w świat, obiecując wrócić przed rozwiązaniem. Jańcio wędruje po wsiach uzdrawiając ludzi. Jego sława powiększa się, rośnie też jego pycha. Na swej drodze Jańcio spotyka Stygmę, wędrownego kuglarza udającego stygmatyka. Stygma towarzyszy Jańciowi w dalszej wędrówce. Wędrowny dziad odwiedza Weronkę zwiastując powrót męża. Ten jednak odwiedza ją na krótko. Otumaniony pokusami świata odchodzi od niej w pogoni za sławą. W stodole Weronka rodzi chłopczyka. Dziecko przychodzi na świat z ogonkiem. Weronka licząc na uzdrowicielską moc swojego męża, udaje się do niego z chłopcem. Jańcio nie jest zdolny uzdrowić własnego syna. Dar od Boga został mu odebrany. Bohater budzi się opuszczony przez ludzi, pilnowany przez wierną Weronkę. Ich piękna niegdyś miłość dogasa. Jańcio próbuje dokonać ostatniego cudu - postanawia cofnąć czas . . .
[filmpolski.pl]

Wędrowny dziad znajduje na polnej drodze starą, schorowaną kobyłkę. Zwierzę zdycha. Dziad urządza kobyłce pogrzeb i rzuca klątwę na wieś, w której zamęczono zwierzę. W wiosce mieszka stary chłop Jańcio ze swoją piękną, młodą żoną Weronką. Pewnego dnia odkrywa w sobie cudowną moc uzdrawiania ludzi za pomocą wody. Porzuca ciężarną żonę i wyrusza w świat, by nieść ludziom ulgę w cierpieniu. Obiecuje wrócić przed urodzeniem dziecka. Wędruje po wsiach, lecząc wodą ludzi. Jego sława jako uzdrowiciela rośnie. Rośnie też jego pycha, kiedy uświadamia sobie, że wykonywane posługi mogą być intratnym zajęciem. Gdy na swojej drodze spotyka Stygmę, wędrownego kuglarza udającego stygmatyka, Jańcio przemienia się w cynicznego, jarmarcznego uzdrowiciela, pracującego za pieniądze. Staje się sybarytą i hedonistą kochającym wygody i towarzystwo pięknych, frywolnych kobiet. Zapomina o żonie. Wędrowny dziad odwiedza Weronkę zwiastując powrót męża. Jańcio przybywa na krótko i odchodzi wiedziony mirażami sławy i pieniędzy. Weronka rodzi chłopczyka z diabelskim ogonkiem, więc udaje się do męża, by uzdrowił własnego syna. Jańcio okazuje się bezradny, jego moc czynienia cudów została mu odebrana. Wszyscy go opuścili, tylko wierna żona pozostaje przy nim. Lecz ich piękna miłość umiera. Jańcio podejmuje ostatnią próbę uczynienia cudu, pragnie cofnąć czas...