bo w Japoni kobiety nie mają nic do gadania

A dzieci...tez widac nie maja nic do gadania, czy decydowania czy chca byc w nowej, obcej rodzinie.
Odpowiedz ojca (glownego bohatera), na pytanie dziecka dlaczego mam do was mowic mamo i tato : "bo tak"

Lubie anime ale filmów nie jestem wstanie oglądać. Wydaje mi się że ta stara Japonia była ok z tą tradycją ale zepsuła się i nie przystaje do nowoczesności. To jak traktują kobiety jest obrzydliwe.

z jednej strony to co mówi Korwin że kobieta to dom przemawia do mnie. Ale żeby było tak że jedna osoba jest wstanie wyżywić rodzinne bez względu na płeć Tylko że to jest przywilej wyłącznie kobiety, w każdej chwili może chcieć mieć dzieci i wtedy mężczyzna musi zapewnic byt rodzinie na dobrym poziomie czyli od zawsze rozwijać karierę. Tylko czemu ten przywilej w japoni stał się odwrotnością? Dlatego że upierają sie przy modelu który nie przystaje juz do czasów. Wolnośc to praca i kariera. To też jest niewolnictwo. Z koeli wykorzystali ta zmianę kulturową gospodarki dzieląc płace przez dwie osoby. Co jest faktem. Wieć mamy wolne
kobiety i rodziny bez rodziców lub jak w latach 30' do 60' kobiety są sekretarkami a mężczyźni zarabiają wystarczająco dużo by utrzymać rodzinne. Bez sensu to wszystko jest.

Ależ błąd. Nie wypada tu stosować żadnej interpretacji, acz starczy spostrzec szklankę do połowy pełną, wtem ujrzy się obraz, jaki reżyser przygotował. Otwarty, pozwalający na przemyślenia seans, w którym nic nie jest nachalne, propagandowe i naciskające na pewne tematy. Nic lub niemal nic, nie zauważyłem przynajmniej. Przeciwnie. Reżyser z łatwością daje do spostrzeżenia, co się wydarzy, gdy ojciec przejmuje pałeczkę w rodzinie, pozornie silny patria potestas nagle traci grunt spod nóg, a jedyną ucieczką pozostaje praca, która z czasem traci sens, bo przecież pracujemy dla rodziny. Gdy ona zanika, zanika sens życia. Zatem żadne "kobiety i dzieci prawa głosu nie mają", bo w tym filmie spostrzegawczy i myślący racjonalnie widzowie zauważą to, co nakreśla autor. Ponadto chyba nic nie pokonuje ślepoty ludzkiej niż naturalne i uczuciowe wyrażanie woli przez młodą istotę takimi sygnałami jak obraz (byłych rodziców). Ten głos odbijał się w filmie wielokrotnie. Nie wymaga to głębokiej analizy i interpretacji, jak nie raz w dzisiejszym kinie. Nic tu nie jest ad hoc, na siłę. Panuje symetria. Rodzina A i Rodzina B. Osobiście to kolejny film Koreedy, który względem zachodniego kina robi na mnie duże wrażenie.