Film nominowany w roku 2005 do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Jeden z najbardziej kasowych filmów w historii szwedzkiej kinematografii. Od dnia premiery obejrzało go ponad 1.200.000 widzów. Obraz zebrał entuzjastyczne recenzje zarówno w kraju, jak i za granicą. Wzruszający i pełen inteligentnego humoru film był porównywany do „Włoskiego dla początkujących” i „Czekolady”. Daniel Daréus, kompozytor znudzony światowym życiem, wraca po latach do rodzinnego miasteczka. Nikt jednak nie rozpoznaje w nim małego chłopca, który niegdyś wyjechał w daleki świat. Tajemniczy przybysz najpierw budzi ciekawość mieszkańców potem burzy małomiasteczkowy spokój, nikogo nie pozostawiajac obojętnym. Jednych fascynuje i pozwala odkryć radość życia, drugich bulwersuje powszechnym uznaniem, którym zaczął cieszyć się w całym miasteczku. Z pewnością Dareus pozwoli członkom społeczności dowiedzieć się więcej o nich samych i o tym, co dla każdego z nich najważniejsze. Z kolei dla charyzmatycznego kompozytora szczególnym odkryciem będzie młoda i wrażliwa Lena, która pomoże mu zachwycić się pięknem życia i miłością, na którą czekał całe życie.
PRASA O FILMIE
„Romantyczna, dramatyczna, ze wszech miar zabawna i wzruszająca oda do miłości.” Chicago Tribune „Dareus elektryzuje, uwodzi, oburza mieszkańców społeczności, w której żyje, podobnie jak bohaterki grane przez Monicę Belucci w ‘Malenia’e’ i Juliette Binoche w ‘Czekoladzie’.” Guardian „Nawiązujący klimatem do ‘Włoskiego dla początkujących’, poruszający film o dobrych ludziach, którzy pod wpływem tajemniczego przybysza zmieniają swoje życie: odkrywają nowe wartości, przezwyciężają lęki, zdobywają się na spełnienie najskrytszych marzeń.” Filmspiegel „Film Key’a Pollaka po 18 latach przerwy. Artystów takich jak on należy zmusić robienia filmów o wiele częściej.” Rolling Stone „Światowe kino na najwyższym poziomie”. Variety
O PRODUKCJI
Film „Jak w niebie” to jednocześnie udany powrót, od dawna nie oglądanego reżysera i jeden z większych sukcesów w historii szwedzkiego kina. Od premiery w Szwecji film obejrzało w tym kraju ponad 1,2 miliona widzów, co dało mu trzecie miejsce na liście kasowych przebojów ostatnich lat. Film jest triumfem 66-letniego scenarzysty i reżysera Kaya Pollaka, który wrócił na ekrany po 18-letniej przerwie. Poprzedni film Pollaka „Älska mej” („Love me!”) z 1986 roku pokazany został w konkursie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. W dniu jego premiery zamordowany został w Sztokholmie premier Szwecji Olof Palme. Morderstwo wstrząsnęło krajem, a Pollak podjął decyzję o zaprzestaniu kręcenia filmów. Przez prawie 18 lat jeździł po Szwecji dając wykłady temat rozwoju ludzkiej osobowości. Pollak ma jednak wiele zainteresowań, a jego pragnienie zgłębiania ich w filmach nigdy nie osłabło. Pomysł na scenariusz do filmu „Jak w niebie” podsunęła mu żona. „Śpiewała w chórze – opowiada reżyser – i zwykle po nią jeździłem. Miałem więc okazję słuchać muzyki chóralnej, zainteresować się nią i stopniowo zrozumieć, że stanowi kwintesencje ludzkiej wrażliwości. Wcześniej nie zdawałem sobie sprawy, że jest to największy kulturalny ruch w Szwecji – co tydzień w chórach śpiewa u nas prawie 700 tysięcy osób.” Pollak zaczął dokładniej studiować muzykę ludową. Rozmawiał z wieloma dyrygentami chórów i w ten sposób stopniowo powstawał scenariusz. Reżyser przedstawił gotowy scenariusz producentom Andersowi Birkelandowi i Göranowi Lindströmowi, a oni wysłali go Peterowi Possne z Sonet Film. Possne opowiada: „Scenariusz dostałem w piątek po południu, a już w sobotę rano zadzwoniłem i powiedziałem „Wchodzę w to”. Nigdy wcześniej nie podjąłem takiej decyzji tak szybko – ten tekst był jednak bardzo dobry”. Dla reżysera miejscem akcji poruszającej historii mogło być tylko jedno: północ Szwecji: „Chciałem mieć możliwość wykorzystania kontrastów pomiędzy latem z wyjątkowym światłem a zimą z surową pogodą i śnieżycami.” Dyrektor artystyczny filmu, Mona Theresia Forsén objechała północ Szwecji w poszukiwaniu odpowiednich plenerów. Znalazła kilka idealnych miejsc, co oznaczało potrzebę stworzenia tylko dwóch wnętrz: starej szkoły i kościoła, w którym miał ćwiczyć chór. Cała reszta była już gotowa do realizacji zdjęć. Kiedy nadszedł czas na kompletowanie obsady Pollak, miał już kandydatów do dwóch głównych ról: Michaela Nyqvista i Fridę Hallgren. Hallgren ma w swoim dorobku tylko kilka ról filmowych. Nyqvist ma większe doświadczenie i jest jednym z bardziej popularnych szwedzkich aktorów. Mówi Pollak: „Znamy się od prawie 20 lat i myśląc o tym filmie stopniowo nabierałem pewności, ze znam odpowiedź na pytanie: Czy to jest właściwa osoba?” Realizacja zdjęć trwała długo i według krążących plotek czasami przebiegała dosyć burzliwie. Film montowano na wiosnę i latem 2004 roku pod kierownictwem Tomasa Tänga, o którym Pollak wyraża się w samych superlatywach: „Jestem wdzięczny Bogu, że na niego trafiłem. Ten człowiek jest geniuszem.” Film miał szwedzką premierę we wrześniu 2004 roku. Dzięki pochlebnym recenzjom film błyskawicznie stał się przebojem kinowym i przez dwa miesiące znajdował się na pierwszym miejscu listy najbardziej kasowych filmów. Znanemu już w Szwecji Nyqvistowi przysporzył jeszcze większej popularności, ale to z Hallgren rola w „Jak w niebie” zrobiła z niego prawdziwą gwiazdę. Aktorka została uznana na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie za jedną z najbardziej obiecujących gwiazd 2005 roku. Film był szwedzkim kandydatem do Oscara 2005 w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Dla Pollaka realizacja „Jak w niebie” stanowiła skuteczny bodziec, by powrócić do zawodu reżysera. Możemy mieć tylko nadzieje, że nie każe on nam tym razem czekać na swój nowy film aż 18 lat.
AKTORZY
MICHEL NYQVIST - Daniel Daréus Michael Nyqvist urodził się w 1960 roku. Jest jednym z czołowych szwedzkich aktorów. Stał się znany dzięki roli w filmie „Personkrets 3:1”, później zagrał w świetnie przyjętych filmach: „Breaking Out”, „Tylko razem” i „Smalla Sussie” („Slim Sussie”). W 2002 roku otrzymał nagrodę Guldbagge w kategorii Najlepszy Aktor za rolę w filmie „Facet z grobu obok”. Michael Nyqvist znany jest także jako aktor teatralny, jest stałym członkiem Sweden’s Royal Theatre Group i ma w swoim dorobku wiele ról teatralnych. Wybrana filmografia: 2004 - „Jak w niebie” 2004 - „Dzień i noc” 2003 - „Drobiazgi” 2003 - „Föräldramötet” (film krótkometrażowy) 2002 - „Możemy być bohaterami” 2002 - „Facet z grobu obok” 2001 - „Hans och hennes” („Making Babies”) 2001 - „Hem ljuva hem” („Home Sweet Home”) 2000 - „Tylko razem” 1999 - „Breaking Out” FRIDA HALLGREN - Lena Frida Hallgren urodziła się w 1974 roku. W wieku 14 lat zadebiutowała w programie dla młodzieży w szwedzkiej telewizji SVT. W tym samym roku w serialu krótkometrażowym „Klassliv”. W szkole uczyła się aktorstwa, później studiowała w Theatre Academy w Malmö. Po obronie dyplomu w 1998 roku odbywała praktykę w Teatrze Miejskim w Göteborgu. Później pracowała w teatrach w Uppsali i w Sztokholmie, występując m.in. w sztukach „Elektra” i „Amadeusz”. W 1995 roku Frida została nominowana do nagrody Guldbagge w kategorii Najlepsza Aktorka Drugoplanowa za rolę w filmie Daniela Fridella „30:e november”. W 2004 roku zagrała w „Jak w niebie” oraz pracowała na planach nowych filmów Kjella Sundvalla „Vinnare och förlorare” i Larsa Lennarta Forsberga „Stőrst av Allt”. Wybrana filmografia: 2004 - „Jak w niebie” 2001 - „Om inte” („If Not”) 2000 - „Livet är en schlager” („Once In a Lifetime”) 1995 - „30:e november” HELEN SJŐHOLM - Gabriella Helen Sjőholm urodziła się w 1970 roku. Przed rozpoczęciem kariery filmowej była popularną piosenkarką i występowała w przedstawieniach muzycznych. W 1995 zagrała główną rolę w „Kristrinie from Duvemåla” Benny’ego Andersona i Bjőrna Ulvaeusa, później pojawiła się w musicalach „Chess” i „Les miserables”. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1999 roku w filmie Ricarda Hoberta „Där regnbågen slutar” („Where the Rainbow Ends”). Pierwszy solowy album Heleny „Visor” ukazał się w 2002 roku i uzyskał w Szwecji status platynowej płyty. Artystka została wyróżniona Thalia Statuette i uzyskała stypendium Ulli Billquist. „Jak w niebie” jest jej drugim filmem fabularnym. Wybrana filmografia: 2004 - „Jak w niebie” 1999 - „Där regnbågen slutar” („Where the Rainbow Ends”) LENNART JÄHKEL - Arne Lennart Jähkel urodził się w 1956 roku. Jest jednym z najbardziej lubianych szwedzkich aktorów. Znany jest z wiernych i barwnych interpretacji aktorskich, zarówno w teatrze, jak i w filmie. W 1979 roku Lennart rozpoczął naukę w szkole aktorskiej w Malmö, po obronie dyplomu występował w teatrach w Helsingborg, Norbotten i Norrköping. Karierę telewizyjną rozpoczął występem w serialu „Goda Grannar”, gdzie zagrał szczęśliwego męża i ojca. Za rolę w filmie „Łowcy” („Jägarna”) otrzymał nagrodę Guldbagge w kategorii Najlepszy Aktor Drugoplanowy. W tej samej kategorii był też nominowany za rolę w filmie „Suxxess”. Niedawno zakończył pracę na planie nowego filmu Lisy Ohlin „Sex hopp och kärlek”. Wybrana filmografia: 2004 - „Jak w niebie” 2004 - „Populärmusik från Vittula” („Popular Music“) 2003 - „Historie kuchenne” 2002 - „Suxxess” 2001 - „Difficult People” 2000 - „Det blir aldrig som man tänkt sig“ („Shit Happens”) 1999 - „Follow Me” 1999 - „Lusten till ett liv” („Yearning for a Life”) 1996 - „Łowcy”
TWÓRCY
KAY POLLAK - reżyseria Kay Pollak urodził się w 1938 roku. Jego pierwszym filmem fabularnym był nakręcony w 1976 roku „Elvis! Elvis!”. Wcześniej pracował głównie w telewizji, gdzie zrealizował m. in. cieszący się powodzeniem szwedzki serial „Den Hemlighetsfulla Verkligheten. W 1980 roku otrzymał nagrodę Guldbagge w kategorii Najlepszy Reżyser za film „Barnens ö” („Children’s Island”). Ten ostatni oraz „Älska mej” („Love me!”) były nominowane do Złotego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. Po zrealizowaniu „Älska mej” Kay poświecił się pisaniu książek i dawaniu wykładów na temat rozwoju osobowości. „Jak w niebie”, pierwszy fabularny film Pollaka od 18 lat, oznacza jego powrót do branży filmowej. Wybrana filmografia: 2004 - „Jak w niebie” 1986 - „Älska mej” („Love me!”) 1980 - „Barnens ö” („Children’s Island”) 1976 - „Elvis! Elvis!” STEFAN NILSSON - muzyka Stefan Nilsson jest kompozytorem i pianistą z ponad 25-letnim doświadczeniem w wielu gatunkach muzycznych. Brał udział w rockowych trasach koncertowych lat 70-tych, w latach 80-tych interpretował utwory Jaquesa Brela, a w latach 90-tych współpracował z Elvisem Costello i Ann Sofie von Otter. Przez ostatnie 20 lat Nilsson skomponował muzykę do licznych filmów oraz 30 produkcji telewizyjnych i filmowych. Nagrał też kilka płyt autorskich. Jest najbardziej znanym kompozytorem muzyki filmowej w Szwecji. W 1998 roku Nilsson został wyróżniony nagrodą Guldbagge za „muzykę wzbogacającą zarówno epopeje, jak i komedie”. SONET FILM I PETER POSSNE Założony w 1984 roku przez Petera Possne Sonet Film (przejęty w 1997 roku przez MTG – Modern Times Group) jest obecnie wiodącym producentem i dystrybutorem filmowym w Skandynawii. Sukcesy kasowe Sonet Film w zakresie dystrybucji filmów krajowych, jak i zagranicznych, nie mają sobie równych w Szwecji. Wśród nich można wymienić wszystkie filmy Lukasa Moodyssona: „Show Me Love”, „Tylko razem”, „Lilja 4-Ever”oraz „Dziurę w sercu”, a także takie obrazy, jak: „Policjanci”, „Facet z grobu obok”, „W obcym kraju”, „Everyone Loves Alice”, „Executive Protection”, „Bagdad Café”, „Nikita”, „Delicatessen”, „Orkiestra”, „Antonia’s World”, „Wielki błękit” oraz „Cyrano de Bergerac”. Produkcje Sonet Film zdobyły liczne nagrody na prestiżowych festiwalach filmowych, w tym wyróżnienia w kategoriach Najlepszy Film Europejski za „Everyone Loves Alice” (2002) oraz Najlepszy Film za „Miffo” (2003) na Festiwalu Filmowym w Hollywood, a także nagrodę Silver Hugo za „Dzień i noc” zdobytą na Festiwalu Filmowym w Chicago. Jednym z ostatnich sukcesów Sonet Film jest sprzedaż praw do filmu „The Invisible” wytwórni Spyglass Entertainment, która realizuje jego amerykański remake, oraz produkcję „Rancid” (2004) - pierwszego angielskojęzycznego filmu w dorobku Sonet Film.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.