Ja tam mało kiedy 'boję się' na horrorach. Ostatnio zauważyłam, że filmy właśnie z 'latającą kamerą' najbardziej wydają mi się "realistyczne" (z braku laku użyłam te słowo). Za to okropnie nudzą mnie filmy, które albo mają widza obrzydzić i nic więcej przez co mam niesmak jak wychodzę z kina, albo mają miliardem niepotrzebnych "jump scaresów" (przepraszam, nie mam pojęcia jaki jest zamiennik polski ;/) wprawić w zawał ale nie taki jaki by się oczekiwało.

PS: plus filmy z jakimś wątkiem religijnym wydają mi się bardzo ciekawe, bo choć nie wierzę w Boga, wierzę w istnienie kosmicznie wierzących wariatów, którzy w moim mniemaniu mogą być groźni.

Mnie akurat filmy z latającą kamerą wkurzają bo wiem o co biega :) O oszczędności na efektach specjalnych... Jak Ci obraz miga co chwila i nic nie widzisz, to nic nie zobaczysz a masz się bać... Ja w latach 90 oglądałem horrory typu "Skowyt" "Martwe Zło" czy inne na podstawie powieści Kinga, i powiem szczerze że działały na mnie emocjonalnie, tzn. bałem się. Teraz fakt też się niczego nie boję, ale tęsknię za dobrą filmową robotą, i dlatego napisałem ten tekst. Lubię filmy z dobrymi ujęciami, i dobrą muzyką, to musi być skomponowane by mnie zainteresować, taki mam gust :)

Nie wiem czy wiesz, ale na przykład studio odpowiedzialne za efekty specjalne w horrorze "Skowyt" było nominowane do Oscara, takie dobre kiedyś efekty robili, teraz też robią, ale trzeba się starać a nie kamerą machać... To mnie nie wzrusza i mną nie porusza :)

I muuuuzyka, obraz plus muzyka, to komponent działający na emocje.. Ludzie nie doceniają muzyki w filmach, nie zauważają jej, a czasami dobra dopasowana emocjonalnie muzyka ratuje film...

"Jak mam ocenić przekaz kręcony z ręki ?" - a jak oceniasz filmy von Triera?