Anonimowy mężczyzna opuszcza największe miasto świata - Mexico City i wyrusza ku górskim pustkowiom. Chce znaleźć spokój i śmierć. Jednak nieoczekiwanie jego zmysły powoli zaczynają budzić go do życia. Spotyka starą Ascen, która pokazuje mu jak można żyć z godnością i ciepłem.
Wśród dzikiego piękna przyrody walczą w mężczyźnie dwa najgłębsze i najstarsze instynkty - eros i tanatos.

Bohater filmu wyjeżdża z Meksyku i udaje się na pustynię by popełnić samobójstwo. Spotyka tam starą Indiankę, wdowę, która mieszka w rozpadającym się domku z widokiem na kanion. Pod jej wpływem budzą się w nim zmysły i pragnienie życia.
Japón jest filmem o odzyskaniu zagubionego życia, o zbawieniu, filmem skrajnie realistycznym, a zarazem tajemniczym i mistycznym.
Japón to wymagająca rzecz, ale nie ma w tym filmie niczego artystowskiego , żadnej fałszywej nuty. Kto się nie boi poważnego, oryginalnego kina, nie będzie żałował.
(Kino.Lab)

Mężczyzna wyjeżdża z Mexico City na prowincję, by popełnić samobójstwo. Znajduje mieszkanie u starej indiańskiej wdowy, która mieszka w rozpadającym się domu z widokiem na kanion. W obliczu pięknej, dzikiej i nieokiełznanej przyrody dostrzega głęboko ludzki charakter starej kobiety. Mężczyzna odkrywa w sobie pokłady okrucieństwa i czułości, budzą się jego uśpione zmysły, pragnienie życia, spełnienia seksualnego i miłości. Pomiędzy starszą kobietą a mężczyzną rodzi się emocjonalne porozumienie. "Japón" w artystyczny sposób mówi o tym, jak nasze zachowanie jest kształtowane poprzez otaczające nas środowisko i jak mogą je zmienić międzyludzkie relacje.