Kolski jest filmowym estetą, dużą wagę przykłada do zdjęć i muzyki. Współpraca z Zygmuntem Kałużnym, podobnie jak w ''Pornografii'', zaowocowała wybitną ścieżką dźwiękową. Szkoda, że nie zwraca takej uwagi na dialogi, które czasami rażą swoją pretensjonalnością (rozmowa Nataszy z fryzjerką o miłości). Jestem zdania, że najlepszy film o miłości, to taki, w którym to słowo w ogóle nie pada.
Największym walorem filmu jest kreacja Janusza Gajosa. Aktor bawi widzów i wzrusza (scena pożegnania z Gienią) z równie wielką łatwością. Mam wrażenie, że inni wykonawcy nie dostosowali się do jego poziomu, szkoda roli Nataszy, naprawdę nieźle napisanej. Nie chcę być złośliwy, ale to chyba nie przypadek, że pani Grażyna Błęcka-Kolska gra niemal wyłącznie w filmach swojego męża. Szkoda, że więcej do zagrania nie miał Krzysztof Globisz.
Reżyser, którego osobiście na prawdę bardzo cenię, udowodnił, że ciągle się rozwija, a sukces artystyczny ''Pornografii'' nie był przypadkiem. Nie jest już tym wiejskim prorokiem, ni to prostaczkiem, ni to świętym sprzed dekady, ale czarodziejem, który w dobie ''Harry Potterów'' i ''Kodów da Vinci'' opowiada o magii i miłości (magii miłości) językiem dzieciaka, któremu nie potrzebne są kosztowne efekty specjalne, aby przekonać i zauroczyć widzów.