Zacznę przede wszystkim od pytania, czy to normalne, że
facetowi może podobać się taka opowieść? Czy to wstyd
przyznać się do tego, że taki film może wzruszyć, bo przecież
jest tak ''babski''? Drogie panie, bez urazy, ale przecież
stereotyp jaki panuje w kinie, że co męskie jest bardziej dla
mężczyzn, a co babskie, dla kobiet, według mnie jest
trafieniem jak kulą w płot. Niestety przekłada się to na wpisy
użytkowników. Prędzej dziewczyna czy kobieta napisze, że jej
się podobał film ze Stallone albo jakiś mocny gore, niż facet
przyzna się do uronienia łzy na melodramacie, lub pochwali
jakąś komedię romantyczną. Oczywiście, abym z któregoś z
tych gatunków szczerze coś polecił, jest rzadkością, co nie
znaczy, że nie zdarzają się i filmy dobre, a nawet świetne.
''Jeden dzień'' według mnie, zalicza się akurat do przynajmniej
bardzo dobrych. Jest dla mnie takim rodzynkiem.
Jeden z hipsterów (nie powiem jaki), który jak zauważyłem,
strasznie się poddenerwował dobrymi słowami użytkowników
fw w stosunku co do tego filmu, strzela sobie swoimi
wypowiedziami w kolano. Ktoś jest ciekaw jego wypowiedzi,
niech poszuka sobie coś na ten temat. Ja akurat kompletnie
się z tym co ''wypocił'' nie zgadzam, ale przecież każdy ma
prawo do swoich własnych interpretacji.
Film Scherfiga nie jest jak dla mnie kolejnym ''zwykłym'' o
niespełnionej miłości. To na prawdę wspaniale opisana
historia igrania z uczuciami i wyborach życiowych, których
niejednokrotnie żałujemy. To opowieść o czasie, który tak
szybko upływa, że nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego jak
szybko, gdyż nie mamy na myślenie o tym właśnie tego
...czasu. Zabiegany świat, błędne decyzje, trudne wybory,
spychanie na margines tego co istotne. Często się więc
zdarza, że coś na prawdę cudownego omija nas na własne
życzenie. Czy miłość nie może być tym czymś cudownym?
Niektórzy twierdzą też, że jest to film o przeznaczeniu. Ja
jestem tego zdania, że człowiek sam świadomie wybiera, a
reszta to matematyka.
Dex i Emma wybrali diametralnie odmienne drogi życiowe.
Ktoś pewnie powie, że kiczem jest ukazanie ich dokonań po
tych wszystkich latach, gdzie chłopak, który miał wiele, traci
bez mała wszystko, a dziewczyna, która kochała w
samotności, wytrwałością i pomocą innych osiągnęła szczyt.
A miłość przecież była na wyciągnięcie ręki. To, że sprawy
toczą się tak, a nie inaczej, zapewne miało dodać jeszcze
większej dramaturgii, a nawet można było je przewidzieć.
Najlepsze w tym filmie jest to wszystko do momentu, gdy Dex
w końcu uświadamia sobie jak wielkim był dupkiem i
egocentrykiem. Miłość która trwała latami, staje się chwilą
raptem, a szczęście pryska w mgnieniu oka. Oczywiście
komuś wydać się może to zbyt banalne i naciągane, ale
przecież takie historie się zdarzają, choć trudno uwierzyć w to,
że dwoje już w miarę dorosłych ludzi, nie potrafi dokonać
wyboru względem siebie. Oczywiście jest przyjaźń jaka by nie
była, ale strach przed zmianami, zwłaszcza u Dexa, jest
silniejsza. Ale w głębi siebie walczy z tymi wyborami.
Emma ta nieszczęśliwa, czeka przecież i nigdy nie może być
pewna, czy jej miłość się spełni, lub czy czekanie będzie tego
warte. I pomyśleć, że tyle osób tkwi w nieszczęśliwych
związkach i boi się zmian, mocnych postanowień na lepsze,
tak samo zresztą jak te osoby, które boją się zaryzykować w
miłości i szczęściu jak nasi główni bohaterowie.
Poza udanym scenariuszem, jest jeszcze forma przekazu (i
nie mówię tu tylko o 15 lipca rok po roku), niesamowita
ścieżka dźwiękowa - ''We Had Today'' - Rachel Portman, Elvis
Costello - ''Sparkling Day'', ''Aftermath'' - Tricky, czy ''Sowing
The Seeds Of Love'' - Tears For Fears oraz wiele innych
znanych lub mniej znanych kawałków, udana charakteryzacja i
metamorfoza pary, ale przede wszystkim aktorstwo. Na
prawdę na wysokim, nieudawanym poziomie. Oni wyglądali
na dosyć autentycznych w swoich rolach. Dzięki tej roli w
końcu do gustu przypadła mi Anne Hathaway.
Film godny polecenia bez dwóch zdań. Jestem sam
przekonany, że kiedyś jeszcze jestem w stanie po niego
sięgnąć, ale na obecną chwilę z czystym sumieniem
przyznaję mu 8/10, bo u mnie na nią zasłużył.
pzodrawiam