Film był zakazany w Finlandii (1967-70) i w Hiszpanii (1967-1978).
Z początku film miał trwać 3 i pół godziny i miał być połączony z drugą częścią, "Jag är nyfiken - blå" ("I Am Curious (Blue)")
W 1969 r. film został zakazany w stanie Massachusetts (USA), jednak Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zadecydował, że film nie jest obsceniczny i zakaz został wycofany.
Początkowo niedopuszczony w USA do rozpowszechniania, film Sjömana przyczynił się do upadku cenzury obyczajowej w tym kraju. W wyniku pozwu złożonego przeciw cenzurze przez grupę lewicowych intelektualistów, Sąd Najwyższy wydał werdykt, dzięki któremu kodeks Hayesa, narzucający filmowcom, od początku lat 30-tych ograniczenia obyczajowe przestał obowiązywać.