napisy ksantypa1 na chomiku

zagladalem na profil "ksantypa1" i nie znalazlem ... czy sa tam nadal ?

Poszukaj w katalogu Napisy do filmów

Wielkie dzieki :)

w napiprojekt a tam w w wyszukiwaniu alternatywnym

Może i nie są wymagane do pełnego zrozumienia filmu, ale wnoszą klimat.
Więc zamieszczę dialogi z 4 scen:

SPOTKANIE 1: Weryfikacja donosu

- Do wejścia!
- Szybciej! Szybciej!
- Spokój! Pod ścianę!
- Przygotować kenkarty i wyjść.
- Szybciej! Szybciej!
- Do samochodu!
- Zna pani francuski?
- Tak.
- To możemy rozmawiać po francusku.
- Proszę bardzo
- Gra pani?
- Owszem
- Wielu Polaków gra.
- Trochę uczę.
- Ma Pani uczniów?
- Jednego.
Ale przychodzi nieregularnie.
- Wprowadzono nas w błąd.
Ale informacja...
- Idziemy
- Tak jest!
- Kończymy!
Sprawdzimy to jeszcze. I co się dzieje z mężem.
- Pożyczy mi pani?
- Może pan ją zabrać.
- Nie, pożyczę.
Do widzenia.

SPOTKANIE 2: ZWROT KSIĄŻKI
- Można? Przyszedłem zwrócić książkę.
Czytałem całą noc.
Mogę zdjąć płaszcz i chwilę porozmawiać?
- Proszę.
- Bardzo przepraszam za wczorajsze nocne najście.
Ale doniesienie było poważne i moim obowiązkiem było je sprawdzić.
Szczęśliwie okazało się fałszywe.
Zarządziłem śledztwo w tej sprawie.
Nikt już bedzie pani nachodził.
- Dziękuję.
- To francuskie wino.
W podziękowaniu za książkę.
Mogę otworzyć?
- Odzwyczaiłam się od wina.
Ale proszę, może pan się napić.
- Przyniosę kieliszek.
- Proszę wziać także dla siebie.
- Będzie mi miło napić się w pani towarzystwie.
Proszę, niech pani usiądzie.
Jest mi niezręcznie, kiedy pani stoi.
Chyba że chce pani, żebym sobie poszedł?
Wiem, wiem. Mnie także jest niezrecznie.
Wczoraj byłem złym Niemcem, a dzisiaj przychodzę do samotnej kobiety z butelką wina.
Wiem co pani myśli.
Ale powiem szczerze, że wczorajsza rewizja sprawiła mi przykrość.
Nie dlatego, że kocham Żydów.
Przeciwnie, uważam tak jak cały naród niemiecki, że nie ma dla nich miejsca w Trzeciej Rzeszy
Ale widok pani, samej w tym mieszkaniu, która nie ma z tym nic wspólnego i padła ofiarą donosu, podziałał na mnie przygnębiająco.
Dlatego postanowiłem dzisiaj wpaść i przeprosić panią.
Proszę, niech pani się napije ze mną na dowód, że przyjmuje pani moje przeprosiny.
Książka nie była pretekstem.
Jestem naprawdę wielkim miłośnikiem literatury francuskiej. "Czerwone i Czarne" czytałem jeszcze na studiach i pamiętam, jakie to zrobiło na mnie wielkie wrażenie.
Los tego biednego Sorela zawsze przyprawiał mnie o dreszcze.
Kobiety, jeśli kochają, bywają bezwględne. Nie sądzi pani?
- Nie wiem... Nie byłam nigdy w podobnej sytuacji.
- Nigdy nie była pani zazdrosna o męża?
- Nie miałam powodu. Pół roku po ślubie mąż poszedł na wojnę i od tamtej pory go nie widziałam.
- Rzeczywiście, nie miała pani okazji jeszcze tego doświadczyć.
A ja już to przeszedłem.
Kobieta, którą rzuciłem dla innej, złożyła na mnie fałszywy donos i miałem z tego powodu wiele nieprzyjemności.
Ale jakoś z tego wyszedłem. Dlatego odbieram tę książkę tak osobiście.
Ale wracając do pani męża...
Nigdy nie dostała pani od niego żadnej wiadomości?
- Nie.
- Wie pani gdzie walczył?
- W Armii Kraków.
Najpierw pod Jordanowem, potem pod Tomaszowem Lubelskim.
- I nikt z jego kolegów nie pojawił się, nie przyniósł wiadomości?
- Nie.
- Proszę się nie bać.
Może będę mógł pani pomóc.
- Jak?
- Spróbuję się dowiedzieć, czy nie siedzi w którymś z oflagów.
- A może gdzieś znajdują się jego dokumenty. Może juz...
- Żyje. Na pewno żyje!
- To u pani?
- Nie.
- A więc jednak...
- Skłamała pani.

Dziękuję!

SPOTKANIE 3: PRZESYŁKA
- Pani Kurska?
- Tak czy nie?
- Tak...
- Od majora Wiettenbacha. Kazał to pani oddać. Niech pani bierze.

SPOTKANIE 4: POŻEGNANIE
- Dzień dobry.
Bałem się, że pani nie zastanę.
Przyjechałem się pożegnać.
Jutro wyjeżdżam do Holandii.
Wolałbym do Francji, ale co robić, wojna.
Wszystko się zmienia z dnia na dzień.
Nie wiem jak będzie, ale radziłbym, żeby się pani pozbyła dziewczynki kiedy mała wyzdrowieje.

I jeszcze jedno.
Pani mąż był w oflagu w Arnswalde.

- A więc żyje?
- Niestety nie. Zmarł na zapalenie płuc.
Powinna była pani otrzymać pismo.
Przykro mi.
Zrobiłem wszystko, co było w mojej mocy.
Za dwie godziny mam pociąg, i jeszcze wiele spraw do załatwienia.
Nie zapomnę pani.
Do widzenia.
I wszystkiego najlepszego z okazji Świąt.

BArdzo dziekuje :) tego brakowało mi do kompletności odbioru filmu :)

Ja również bardzo dziękuję! :)

Ja również bardzo dziękuję :)

Dołączam do podziękowań :)

Tego brakowało. Dziękuję :)

dzieki bardzo :)

bo w internecie nie ma,w prywatnych kolekcjach ludzi to tak-a waszym zdaniem joanna przezyla? jak zinterpretowac koncowke?