Na początku podchodziłem do tego bardzo sceptycznie. Smierdziało mi to marnym Boratem i wygłupami typu Jackass. Niestety jest sporo tego śmietnikowego humoru co jak dla mnie psuje odbiór. Jest jednak pare plusów jak pokazanie świata celebrytów od środka. Jak media reagują na sensacyjnego newsa i jak on wpływa później na życie jak i na jego wizerunek. Pokazanie jak wpierw Stiller zostaje prywatnie wyśmiany, a później publicznie naśmiewa się Phoenixa który jest na dnie (a przynajmniej taki wizerunek sprawia). Letterman także się szmaci próbując na depresji człoweika zbijać medialne punkty. Phoneix próbuje pokazać świat zepsucia. Tylko czy warto aż tak sie zniszczyć fizycznie jak i wizerunkowo. Fizycznie przecierz była ogromna zmiana w górę wagi, a następnie w dół. Wizerunkowo mam wrażenie że też już nie będzie aż tak by wrócić w miejsce w Hollywood w jakim był przed kręceniem tego dokumentu. Przecierz akcje ze sraniem i sexu były prawdziwe. Dokument jest w sumie dość ciekawy, jednak w trakcie pada pytanie w jednej ze stacji telewizyjnych o upadku gwiazdy, czy wogóle nas to obchodzi? Ja sam miałem te pytanie przez długi czas czy ten celowy/niecelowy upadek mnie jakoś specjalnie obchodzi. I uważam że nie był tego wart. Dałbym ciut więcej ale drugi występ u Lettermana podczas promocji tego dokumentu był jeszcze bardziej żałosny od tego pierwszego. Po co Phoenix się tak poniżał przed nim to ja nie wiem, podczas gdy facet po nim jeździł, poniżał go wiedząć że jest u siebie z publiką i jest nie tykalny, mogąc robić co chce z człowiekiem w depresji mimo. Przecierz sam nie wiedział że bierze udział w spektaklu.