Nieprzewidywalność. Wydaje mi się, że o to tutaj chodziło. Gdyby stary był faktycznie stary i siedział w fotelu, nikogo specjalnie by nie zdziwiło. Ale jak dotyczy faceta wciąż aktywnego zawodowo, który olewa kolejne urodziny...

IMO należy to zinterpretować tak, że śmierć oddała oryginalnego Brada Pitta, a sprawę z Billem Parishem/Anthonym Hopkinsem cofnęła tak, jakby wydarzenia przedstawione w filmie nigdy się nie wydarzyły, tzn. B. Parish nie zyskał dodatkowych dni/tygodni życia na oprowadzanie śmierci po świecie (na początku filmu śmierć wyraźnie stwierdza, że od momentu ich spotkania czas Parisha na tym świecie jest gratisowy) tylko umarł wtedy, kiedy miał umrzeć, czyli zanim odwiedził go Joe Black. Niemniej nie gra mi to, że gdyby A. Hopkins faktycznie umarł jakiś czas wcześniej, to rodzina nie urządzałaby przecież przyjęcia urodzinowego, ani w ogóle jakiegokolwiek przyjęcia, ze względu na żałobę. A gdyby umarł NA przyjęciu, to przecież przerwano by je. Dlatego końcówka IMO nie trzyma się niestety kupy w tym miłym dla oka, ale ckliwym filmidle.