Skrajne emocje wywołało to spaghetti... Jest wykonane fatalnie i o tym możemy się przekonac już na początku. Montaż skraca niepotrzebnie niektóre sceny, ujęcia bez składu przechodzą w kolejne, a zwroty akcji nie mają czasem żadnego uzasadnienia. Przez to wszystko trudno to oglądac bez lekkiej irytacji.
A jednak poza tymi wadami "John bękart" jest szalenie oryginalnym filmem. Historia nie ogranicza się do zemsty, a porusza w ciekawy sposób tematykę więzów krwi. Już od samego początku twórcy pytają widza o słuszność postępków bohaterów. Czy można kochać kogoś kto wymordował twoich bliskich? Czy mamy prawo podnieść rękę na swój ród? Takich wątpliwości jest wiele, a niemal połowa postaci ma podobne dylematy. Najfajniej rozwiązano je w epizodach, ale zakończenie też wywoła spore poruszenie.
Główny bohater jest ciekawą osobowością. Na początku myślimy iż to poczciwy romantyk, by z czasem przypisać mu najgorsze cechy. Uwielbia uwodzić kobiety, by później je porzucać, a brak poczucia solidarności z kimkolwiek umożliwia mu łamanie wszelkich zasad.
Podobnie rzecz ma się z humorem, który w niewielkich ilościach tutaj znajdziemy. Pojawia się tylko chwilami, a resztę seansu spowija pesymizm. Świat który obserwujemy nie zna litości. Każdy wykorzystuje każdego i w tym momencie nie ma już mowy o rodzinie, a o pozostałych grupach społecznych. Jest tu kilku uczciwych ludzi, ale ich lojalność ogranicza się do własnej kasty. Resztę traktują obojętnie. Konflikty w tej walce są ukazane niezwykle brutalnie. Przemoc w "John il bastardo" nie jest obrazowana zbyt widowiskowo, ale mamy jej mnóstwo i dotyka nawet kobiet i dzieci. Trudno zapomnieć choćby egzekucje mormonów... Mocny kop w twarz widza...
"John Bękart" na pewno wzbudzi skrajne emocje, przez swoje wykonanie i miejscami dziurawy scenariusz. Jednak weterani gatunku przymkną na to oko, bo całość jest niebanalna oraz poruszająca. Dlatego 7.