Na wstępie zaznaczę: uwielbiam koreańskie kino - zazwyczaj trafiam na filmy co najmniej
'bardzo dobre'. 'World of silence' był kolejną pozycją do odhaczenia na liście 'must see',
zwłaszcza po przeczytaniu wielu pochlebnych opinii tu i na zagranicznych forach. Niestety...
przyszedł wreszcie moment, gdy natknęłam się na film przeciętny, rozczarowujący i mdły. I
chodzi tu zarówno o treść, jak i formę.

Niezła, prosta opowieść jest przedstawiona do bólu tandetnie. Akcja goni do przodu na łeb, na
szyję. Bohaterowie spłyceni do absolutnego minimum. Podczas seansu aż się we mnie
gotowało. Wyobraziłam sobie, jak temat potraktowałby np. Joon-ho Bong - autor rewelacyjnej
'Zagadki zbrodni' z równie banalną, a jednak genialnie i przewrotnie poprowadzoną historią.
Nie czepiam się nawet dziur w scenariuszu, kompletnym pominięciu niektórych z zaczętych
wątków - początkowa retrospekcja z dziewczyną popełniającą samobójstwo... przez cały film
czekałam na jakiekolwiek wyjaśnienie, a dowiedziałam się jedynie tego, że była to
(prawdopodobnie) szkolna miłość głównego bohatera, który dzięki swoim zdolnościom odkrył
jej sekret (dlatego się zabiła?). Dlaczego nazywała go 'potworem'? Niewykorzystany, a
intrygujący wątek. Przykłady można by mnożyć.

Niewesoło przedstawia się też cała techniczna otoczka... Zazwyczaj fantastyczne w
koreańskich filmach zdjęcia i montaż - w 'World of silence' są, co najwyżej, 'poprawne'. Nic nie
zapada tu w pamięć. Kolejne, ogromne rozczarowanie.

Całość? Cóż... przez ogólną sympatię dla filmowców z Seulu, oceniam go na zwyczajnego
'średniaka'. Oczko wyżej za niezłą, ale poprowadzoną absolutnie bez polotu historię, kilka
(standardowych dla Koreańczyków) absurdalnych wątków komediowych i... tu, chyba, plusy
się kończą.
Polecam tylko tym, którzy 'przeczesują' temat. Pozycja z dość niskiej półki.