I to jest tak, że obejrzałem już kilka filmów z Danielem Radcliffem i więcej nie obejrzę, bo zawsze będzie dla mnie Harrym Potterem. A Renée Zellweger w kwiecie wieku pokazuje tu, że nie jest żadną Bridget Jones, lecz niezwykle utalentowaną aktorką zasłużenie nagrodzoną przez Akademię za tę świetną rolę. Wstrząsający obraz uprzedmiotowienia, który artystyczny świat nazywa karierą. Tak zagrać samotność, rozpaczliwą potrzebę bycia potrzebną i miłość, która zrodziła się z opresji – coś niesamowitego, chapeau-bas. Świetny film!