Na początku muszę ostrzec: warto zabrać się za oglądanie tego filmu nic nie wiedząc o jego fabule (ja zwykle w ten sposób oglądam filmy i bardzo to sobie chwalę). Ale jeśli nie przeszkadza Ci to, by mieć jakiś zarys idei stojącej za tą filmową przypowieścią, to zapraszam do lektury tego skromnego tekstu.

Wyobraź sobie, że masz niezbyt ciężką i raczej bezstresową pracę, a do tego troskliwego i zawsze uśmiechniętego szefa. Twoja partnerka życiowa jest nadzwyczaj spokojna, zadowolona, uśmiecha się zawsze na Twój widok, w dodatku nie robi ci scen z powodu małego romansu na boku. A i kochanka też nie jest wymagająca, za to niezwykle miła. Mieszkasz w przestronnym domu, stać cię na każdą rzecz, jakiej możesz potrzebować. Nie chorujesz, ból przytrafia ci się tylko na twoje wyraźne życzenie, ale i tak rany goją się nadzwyczaj szybko – nawet te najgorsze. I możesz tak żyć wiecznie – nie ma ku temu żadnych przeszkód. Brzmi jak spełnienie marzeń przeciętnego człowieka. I rzeczywiście – mając takie warunki życia większość ludzi byłaby szczęśliwa. Jednak od czasu do czasu może zdarzyć się człowiek, któremu to nie wystarcza, dla którego takie życie bez właściwości staje się koszmarem. Taki człowiek chce więcej. Przeczuwa, że jest inny, piękniejszy świat. Są takie wartości, które można dostrzec, usłyszeć, poczuć tylko uważnie patrząc i będąc bardzo czujnym. I tylko one nadają życiu prawdziwy smak. Tak, od czasu do czasu może się zdarzyć taki człowiek. W takim społeczeństwie jest to bardzo kłopotliwy człowiek.