Atmosfera tego filmu jest co najmniej dziwna. Jak film dobiegł końca to czułam się jakoś dziwnie. Świat niby idealny, masz świetną pracę, przerwy robisz sobie kiedy chcesz, wszyscy cię lubią i jest git. Coś takiego jak zdrada i miłość nie istnieje, bo wszyscy są "mili" i spotykają się w sobotnie wieczory. Tu nic nie ma smaku, ani zapachu, ale jest idealnie. Ten film pokazuje, że człowiekowi do normalnego funkcjonowania potrzebne są nie tylko dobra materialne, ale również emocje. Wszelkiego rodzaju i te negatywne i pozytywne. Bez nich można zwariować, bo chyba nie ma nic gorszego od obojętności. Po głównym bohaterze 3 razy przejechał pociąg, wyglądał on jak 7 nieszczęść, a jego partnerka po prostu zapytała co robi w sobotę wieczorem. Odcięte palce również nie są problemem, bo "odrastają". W tym filmie uderzyło mnie jeszcze minimum dialogu. Mimo to i tak jest wymowny i dociera do odbiorcy.