uwielbiam filmy tego typu. Widz nie wie w trakcie oglądania( a może czasem po zakończeniu) filmu o co dokłądnie chodzi, czuje się niezręcznie,a jednocześnie odnajduje siebie w pewnych scenach i odczuciach głównego bohatera. Widzimy tu mężczyznę,który ma problemy z zaaklimatyzowaniem sie w nowym mieście, I trudno się temu dziwić. Swiat dookoła jest bez wyrazu,smaku,jakiegokolwiek zapachu. Otaczająca bohatera rzeczywistość nie ma żadnych barw ani odcieni. Bohater czuje się zagubiony, osamotniony, Wszyscy wokół wydaja sie szczęśliwy i nie podzielaja odczuć mężczyzny,w sumie to w ogóle nic nie czują. Podoba mi się cały motyw filmu, kojarzył mi sie momentami z "Dniem Świra" i "Truman Show" i to jest jego kolejny plus. Bardzo wciagają mnie takie filmy. Lubie obserwować ludzi w nietypowym sytuacjach i analizować ich odruchy. Znajduje w tym filmie porówniania do czasów dzisiejszych,gdzie coraz wiecej ludzi staje sie obojętnymi na wiele spraw. Wszystko jest nijaki, "na jedno kopyto". Ludzie w pogoni za pieniądzem,władzą itp zapominaja o tym co naprawde ważne i stajemy sie tacy jak wszyscy wokół Kłopotliwego człowieka. Również w jego zachowaniu możemy odnaleźć cząstki siebie, Czy nie jest tak,że każdy z nas czuł się osamotniony, zaguniony,wręcz odrzucony przez wszystkich wkoło? Ja osobiście nie raz miałam i mam myśli typu: o co im wszystkim chodzi?? oni myślą zupełnie inaczej niż ja, czy to ze mną czy z nimi jest cos nie tak?? Jak widać film wzbudza wiele emocji i człowiek po seansie zastanowi sie nad wszystkim chwile. I sądzę,że to zadowala reżysera i senarzystę .