zgadzam się, film jest cudowny...!!! może gra na emocjach, ale takie jest życie...

pozdrawiam

ja mam "typowo lewicowe poglądy" społeczne i muszę Cię zdziwić, ale film mi się podobał. Jako film, nie jako środek promocji pro-life.
Kobiety stojące przed dylematem: urodzić czy nie, nie zawsze są w takiej sytuacji jak pani z filmu. Jedyną przeszkodą do posiadania dzieci nie jest młody wiek i aspiracje zawodowe. Często są to dramaty życiowe, trudne sytuacje nie tylko materialne, dziecko może być poczęte z gwałtu, kazirodztwa, być tak ciężko upośledzone, że nie przeżyje nawet kilku lat, lub całe życie będzie cierpiało. Często te kobiety są pozostawiane same sobie, nie mają wsparcia ani psychologicznego ani od rodziny/partnera. Życie nie jest biało-czarne. Każda, ale to każda z takich sytuacji ma inną historię. I mało którą można tak łatwo ocenić pod względem moralnym, jak tą w filmie (który został pewnie celowo tak zrealizowany, by pokazać aborcję w złym świetle i nakreślić osoby, które się jej podejmują jako jednoznacznie złe) .
Do takich sytuacji, że ktoś robi aborcję w 6 mies ciąży nie powinno dochodzić.
Ale świetnie by było, gdyby wszyscy "obrońcy życia" bronili go dalej niż do momentu porodu. Matka dziecka z Downem niespecjalnie może liczyć na pomoc socjalną. Zazwyczaj nie ma możliwości zapewnienia takiemu dziecku godnego życia. Kto da jej stałą pracę, wiedząc jak często będzie się musiała z niej zrywać? Czy sparaliżowany płód będzie kiedykolwiek szczęśliwym człowiekiem? O tym nikt nie mówi. A przykłady można mnożyć.

Ostatnia sprawa nagłośniona w tv, gdzie kobieta zabiła gromadkę swoich noworodków pokazuje jedno - zamiast embrionami interesujmy się narodzonymi już dziećmi, które często są fatalnie traktowane, a ludzie to widzą i nic nie robią, nie chcą się wtrącać.

Odbiegłam od tematu, ale jak mówię, sam film (gdyby odjąć z niego moralizatorskie "przesłanie" i wstawkę z księdzem, który przy pomocy jednego cytatu z biblii naprowadza dziewczynę na drogę przebaczenia i wiecznego szczęścia) jest niczego sobie :)