Ale to jest podyktowane chyba tym, że trzeba było w dwie i pół godziny pokazać ponad ćwierć wieku. To kawał czasu, dlatego nie uniknięto tutaj straszliwych skoków w fabule. O tym, że akcja posuwa się do przodu informują nas wydarzenia historyczne i starzejący się papież. W innym wypadku możnaby uznać, że akcja toczy się z dnia na dzień. Lepiej zdecydowanie wyszło to niż w amerykańskim "Janie Pawle II", który pomimo piorunującej obsady okazał się pusty. Dyptyk Battiato różni się od amerykańskiej produkcji tym, że posiada serce i ducha. Tutaj emocje są żywe i szczere. Kiedy w pierwszej części przewodnią myślą było "trzeba kochać", to tutaj za takie przewodnie hasło można uznać "nie lękajcie się". Papież się nie bał i tą siłą potrafił przekazać milionom. Sporo tutaj uwagi poświęcono Polakom i naszej walce z komuną. Jaruzelski jest jeszcze śmieszniejszy niż u Amerykanów;D O i chyba przejdę do minusów. Po pierwsze: maltretowanie widza grą na emocjach, szczególnie w końcówce, kiedy to zchorowany papież przybiera rysy męczeńskie. O przedstawieniu spraw "po łebkach" już mówiłem, ale wspomnę jeszcze tylko o Matce Teresie- hmm za dużo jej tutaj, czasami ma się wrażenie jakby się oglądało film "Matka Teresa";) Zamiast tego możnaby bardziej rozbudować inne wątki. Brawa za charakteryzację Adamczyka, jest piorunująca, ale dlaczego tylko Papież się starzeje??? Możnaby chociaż odrobinkę postarzeć Dziwisza, bo kiedy jest on pokazany na końcu w materiale z pogrzebu, to można go wziąć za innego człowieka.
Bez nadmiernego czepialstwa druga część "Karola" to film chwytający za serce. I chociaż miejscami robi to nie fair, to jest wart obejrzenia i tylko ciut gorszy od poprzednika.
8/10