Młoda kobieta spędza leniwe deszczowe popołudnie sama w wielkim domu. Towarzyszy jej tylko kot, kawa i telewizja - "żyć, nie umierać". Wkrótce po tym jak w wiadomościach słyszy informację o grasującym w pobliżu psychopatycznym mordercy, do jej drzwi dzwoni tajemniczy mężczyzna... Nasza bohaterka postanawia go nie wpuszczać, jednak to będzie dopiero początkiem jej kłopotów.

Hinduski film z przełomu wieków to kolorowe połączenie thrillera, dramatu psychologicznego i podgatunków takich jak giallo czy home invasion - jednak twórcy bawią się z widzem w kotka i myszkę własnymi, oryginalnymi metodami. Rozdygotana dama w opresji, nagabujący ją nieznajomy, a także "ten trzeci" z własnych krzyków, pociesznych prób ucieczki czy ataków na przeciwnika lepią jedyny w swoim rodzaju trójkąt idiotyzmów. Ot, choćby bohaterka, kiedy -jak grzeczna dziewczynka- odmawia wpuszczenia pod swój dach nieznajomego; później postanawia jednak okazać dobre serce. Najpierw rozmawia z nim przez drzwi, później wysuwa przez okno kanapkę, aby zziębnięty i przemoczony gość (za oknem leje jak z cebra) chociaż się posilił, zaś kulminacją kuriozalnej wizyty będzie wspólne oglądanie telewizji "przez okno" - kto nie widział, nie uwierzy.

Mylenie tropów, rzucanie podjerzenia na wszystkich bohaterów - to wychodzi twórcom świetnie, jednak typowa dla wschodnich produkcji fatalna gra aktorska i styl kręcenia tworzą z "Kto tam?" niemal komedię skrojoną z telenoweli. Dołóżmy do tego jeszcze uroczą, cukierkową scenografię, przaśną muzykę i paletę barw oraz chaotyczne, choć czasem intrygujące ujęcia kamery (patrz: wizje bohaterki). Finał, zamiast szokować czy przerażać, zamienia się raczej w grę "kto jest kim", bo w pewnym momencie naprawdę nie mogłem się zorientować ile osób rzeczywiście przebywa na planie. A może to było celowe? W każdym razie nie żałuje tego seansu, na który to natknalem się zupełnie przypadkowo. Czwórka z plusem lub 5/10.