To właśnie z umysłem oglądającego robi film. Jednak ta PRLowska kiczowatość ma swoje piękne strony i przewyższa nawet "Pana Kleksa w Kosmosie". Gra aktorska jest na tragicznym poziomie. Muzyka po 20-30 minutach oglądania zaczyna wręcz śmieszyć. Fabuła nie jest zła. Jest nawet wymagająca.
Nie rozumiem fali krytyki spadającej na ten film. Tak jak Polacy dzisiaj adaptują obcojęzyczne kino, tak w 1987 spróbowano nakręcić film przygodowy. I moim zdaniem nie wyszło im to źle. Wytrzymałem do końca, cały czas się śmiałem, nie miałem ochoty nawet filmu wyłączyć.
A niektóre sceny i cytaty to absolutne perełki.