pokazania prawdy, bo rzeczywiście tak pustej młodzieży dzisiaj nigdzie nie brak. Niestety reżyserka i scenarzystka poszła po najmniejszej linii oporu, tworząc kinową wersję najpodlejszych brukowców i każąc nastolatce (dla jej rodziców/opiekunów też "gratulacje"...) upadlać się na ekranie przez 100 minut projekcji.

I nie ma znaczenia, czy w filmie pokazano prawdziwego fallusa, czy rekwizyt (jednoznacznie stwierdzić się tego nie da).

Nawet szokujące sceny jeśli uparcie powielane są przez cały film (brak innych pomysłów na fabułę?) stają się nużące.