Większość historyków jest zgodna co do tego, że pierwszy regularny oddział wojskowy, powołany do wykonywania zadań specjalnych, powstał na Śląsku, bezpośrednio przed wybuchem III Powstania Śląskiego. Była to Grupa Destrukcyjna Wawelberga, nazwana tak od pseudonimu dowódcy, kapitana Tadeusza Puszczyńskiego. W nocy, z 2 na 3 maja 1921 roku, dywersanci z grupy Wawelberga wysadzili mosty na liniach kolejowych, łączących Śląsk z resztą Niemiec. Wawelberg osobiście dowodził jednym z oddziałów, który wysadził 200 - metrowy most kolejowy w Szczepanowicach, na newralgicznej linii Opole - Wrocław. Ta akcja uniemożliwiła Niemcom przerzut na Górny Śląsk regularnych formacji wojskowych, walnie przyczyniając się do błyskawicznej ofensywy powstańczej i licznych sukcesów militarnych w pierwszych dniach III powstania śląskiego. W następnych tygodniach wawelbergowcy niszczyli kolejne mosty, linie kolejowe i dworce, utrudniając Niemcom posuwanie się naprzód, brali też udział w walkach frontowych, m.in. o Strzelce Opolskie. Doświadczenia w wykonywaniu aktów dywersji na Górnym Śląsku spożytkowane zostały w następnych latach, podczas tworzenia w odrodzonym Wojsku Polskim struktur przeznaczonych do działań specjalnych.