zgadzam się w całej rozciągłości, ten film to po prostu naiwna bajeczka dla przeciętnych amerykanów, a miałem szczerą nadzieję że będzie ponad to, ale no cóż jakie społeczeństwo taki film

przecież to śmieszne co piszecie,w ten sposób można by się czepiać prawie każdego filmu,zwłaszcza filmów s-f,doszukiwać,doskonałe scenariusze to te,które napisało życie,kontaktu z obcymi jeszcze nie było,ale oglądając ten film po raz pierwszy miałem wrażenie,że jest nad wyraz wiarygodnie to wszystko ukazane w porównaniu do innych,naciąganych filmów s-f

prawie każdego filmu

*****************

Bo od pewnego czasu ponad 90% filmów to gnioty. Produkty jednorazowego użytku, do których nie ma po co wracać. Ale po Zemeckisie można było oczekiwać czegoś więcej.

Poza tym nie chodzi w tym wypadku o żaden kontakt z obcymi, ale o to, jak "kontaktują się ze sobą" jak najbardziej ziemskie postaci w tym filmie: stereotypowe i papierowe do bólu.

Powiem tak. Zgadzam się co do tych banalności, ale ja dałem 9/10, bo przeważyła najważniejsza rzecz- przekaz, ale to kwestia interpretacji.
Dla mnie jest to genialne dzieło przedstawiające naturę człowieka. Przecież ta scena, gdzie Foster rozmawia z 'kosmitą pod postacią ojca' o tym najlepiej świadczy. Nie chodzi tutaj przecież o kosmitów ani o jakąś ekranizację pseudonaukowych historyjek. Człowiek w tym filmie szuka, bo czuje się samotny. Ludzie mają marzenia, które nasilając się spoglądając w niebo. Człowiek jest ciekawy tego, co nie widać, wierzy, że niewidoczne też istnieje.
Taki był cel autorów- według mnie :) bo nie widzę, aby traktowano tu o próbach kontaktu z cywilizacją pozaziemską. W porządku- to miało miejsce, ale najważniejsze było w tych fragmentach zaangażowanie Ellie, która chyba symbolizowała ludzką chęć samorealizacji, spełniania marzeń, sięganie tam, gdzie wzrok nie sięga wzrokiem. :)
Pozdr. :D

Ależ masło maślane wyszło w ostatnim zdaniu :P także proponuję wykreślić ostatnie słowo ;p

Ellie, która chyba symbolizowała
____________________

Zgadzam się, że tam i coś takiego można znaleźć. Ale jak widzę tę papierową postać, z papierową biografią, to taki symbol - przecież też niezbyt oryginalny - robi się dla mnie już całkiem niestrawny.

A o tym, że człowiek w epoce sekularyzacji czuje się samotny, można się przekonać sięgając np. do popkulturowych bajek o "bogach z kosmosu" w rodzaju Daenikena.

Miałem podobne odczucia. Dzięki za usystematyzowanie.

Odświeżyłem sobie po latach ten film, żeby sprawdzić, czy przypadkiem wtedy nie miałem na niego nastroju, no i teraz zrobił na mnie wrażenie jeszcze gorsze.

Może dlatego, że wtedy przez pierwszą godzinę liczyłem, że jeszcze coś się z tego sensownego wykluje.

Poziom naiwności i głupoty dopuszczalny w komedii i w filmie fantasy dla dzieci do lat 12. Ale ten film był jednak dla dorosłych i na poważnie.

Tym bardziej to żenujące, bo Zemeckis jawnie próbuje wyjść poza tradycyjną religijność, ale w rezultacie produkuje jeszcze głupszą bajkę o "cudownym kosmosie". Przy tym ta cudowność jest albo nie do pokazania (więc pokazuje się twarz Jodie Foster, która jęczy, jak tu cudownie i w ogóle) albo pokazuje się jakieś pejzażyki jak z folderu taniej agencji turystycznej albo z broszurek Świadków Jehowy.

Żenada, żenada i jeszcze raz żenada!

I jeszcze jedno: scenę z "kosmitą w formie tatusia", w pewnym sensie kulminacyjną i kluczową dla całego filmu, uważam za absolutnie nieprawdopodobną psychologicznie.

Pada tam tekst "Chcieliśmy ci wszystko ułatwić" - że niby kosmici udają tatusia (ale tak, że bohaterka natychmiast wie, że udają), by kontakt był jakiś "przyjemniejszy". Ale przecież tak naprawdę zobaczenie kosmity przebranego za naszego ukochanego zmarłego może wzbudzić jedynie uczucie odrazy. Kiedy sobie pomyślę, że jakaś "wyższa inteligencja" odstawiłaby mi taki teatrzyk, natychmiast bym ją znienawidził za elementarny brak empatii.

A co myślisz o "Arrival"?

Nie wiem, który masz na myśli, ale nie widziałem ani jednego, ani drugiego.

Polski tytuł to "Nowy początek", wyświetlany obecnie w kinach, nazywany najlepszym filmem sci-fi od lat i często porównywany właśnie do "Kontaktu", stąd moje pytanie. http://www.filmweb.pl/film/Nowy+pocz%C4%85tek-2016-712896

spoko, inaczej myślĄĄĄ inni

Naprawdę spodobałby Ci się kosmita przebrany za Twoją ukochaną zmarłą osobę? Przytuliłbyś się do takiego kosmity, chociaż wiedziałbyś, że to tylko imitacja? A do aktora/aktorki ucharakteryzowanego na takiego drogiego zmarłego i naśladującego jego głos też byś się przytulił?

Jeszcze rozumiem dziecko do lat 5. Ale dorosły, dojrzały emocjonalnie człowiek.

Polecam pierwowzór, czyli książkę Sagana. Film w niektórych aspektach znacznie się różni (brakuje chociażby kilku bardzo ważnych w książce postaci drugoplanowych, czy zupełnie różnią się relacje bohaterki z Jossem), co zapewne uczyniło go bardziej naiwnym i płytkim.

Mimo to, mi osobiście się spodobał i sam traktuję go w sposób bardziej symboliczny: jako film przede wszystkim o nas. O ludziach.

"Polecam pierwowzór, czyli książkę Sagana."

Film mi tę bajkę wystarczająco obrzydził. Nic już dla mnie jej nie uratuje.

"traktuję go w sposób bardziej symboliczny: jako film przede wszystkim o nas. O ludziach."

Że ludzie to banda idiotów i większość z nich nawet po studiach nie wie, co to liczby pierwsze? Coś w tym jest.

O właśnie: bajka! To słowo bardzo dobrze pasuje do filmu, ale książka ma już zupełnie inny charakter - swego rodzaju wywodu filozoficznego o nauce, religii i Bogu, ale też polityce i społeczeństwie, a cała przedstawiona historia jest tylko pretekstem do rozważań. W trakcie lektury czuć, że stał za tym nie tyle pisarz, co naukowiec.

I dlatego myślę, że z tych powodów z których odrzucił Cię film, książka może Ciebie wręcz przyciągnąć. Ale nie będę do niczego na siłę zachęcał ;-)
Jeszcze może tylko podlinkuję bardzo fajną opinię, która praktycznie idealnie wyraża moje myśli: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/48819/kontakt/opinia/17125688#opinia17125688

Nie uważam Sagana za wybitnego myśliciela. Filozoficznie wydawał mi się zawsze dość naiwny. Ale ponieważ książka jest łatwo dostępna na gryzoniu, co szkodzi spróbować. Tylko pamiętaj, że jeśli to będzie coś w stylu tego filmu, to Cię przeklnę :-)

Kolego, czy Ty się nie umiesz cieszyć z filmów sc-fi? To przecież tylko fikcja.

Dziękuję za podbicie wątku

wytrzymałem do momentu, pierwszej sceny łóżkowej. czyli do jakiejś 10 minuty. bolało.