Ten film jest całkowicie pozbawiony sensu. Chaotyczny, bez jakiejkolwiek osi fabularnej, bez scenariusza, z drewnianym aktorstwem. Don Cheadle jest mega irytujący, a jego żarty są pozbawione humoru. W tym filmie na próżno też doszukiwać się jakichkolwiek emocji. Jedynka wzbudzała ekscytację, miała fabułę i jakąś historię do opowiedzenia. Było napięcie i śmiech. Michael Jordan w filmie był akurat na zakręcie życiowym, co wzbudzało zainteresowanie u młodego widza. LeBron jest kompletnie pozbawiony charakteru, nudny, nieciekawy i bezosobowy. Swoje kwestie wypowiada w taki sposób jakby czytał instrukcję obsługi pralki. Jordan przynajmniej potrafił wykrzesać z siebie jakieś emocje na ekranie, czuć było jego charyzmę, sceny z nim przyciągały uwagę, no i był przede wszystkim mega sympatyczny i czarujący. LeBron to chyba totalne przeciwieństwo wszystkiego co przed chwilą napisałem. A najgorsze jest to, że nie sposób go polubić. Jest aktorsko beznadziejny i wypada mało sympatycznie, przynajmniej na ekranie. No po prostu Michael Jordan miał to coś, co ciężko jest wytłumaczyć. Otaczała go jakaś magiczna, niewytłumaczalna aura. Na film szło się głównie dla niego (no i może dla Loli Bunny jeszcze, ach ta Lola). Zresztą to były też inne czasy ale prawda jest taka, że większość waliła do kin ze względu na Jordana, to była wtedy osobowość rodem z kosmosu (może też stąd nazwa filmu). LeBron James zaś jest po prostu...nijaki. Brakuje mu uroku osobistego, nie ma charyzmy Michaela Jordana, jest po prostu, bo jest. I w zasadzie to wszystko, co można o nim powiedzieć, jeżeli rozmawiamy o filmie, bo o czym w zasadzie tu można mówić? Żadnej konkretnej fabuły. Scenariusza właściwie brak. Aktorstwo nie istnieje. Mamy mało zabawne wygłupy na ekranie, i wnerwiającego Dona Cheadle, który jako antagonista, czarny charakter nie wywołuje żadnego napięcia i nie wzbudza żadnej grozy. I to jest chyba największa wada tego filmu, czyli brak jakichkolwiek emocji. Poza tym jak już wspomniałem, jest chaotycznie od samego początku.
Wiem, że nie powinienem oczekiwać, że będzie to kino wysokiej klasy, no ale żeby chociaż sama historia przedstawiona na ekranie była ciekawa, tyle w sumie by wystarczyło. Niestety, nie ma tutaj nawet tego. Ten film składa się praktycznie z samych gagów i luźno powiązanych ze sobą scen. Jedynka miała jakiś przekaz, a było nim, że nigdy nie należy się poddawać. Trzeba robić w życiu to, co się kocha i w czym jest się dobrym. Ta część nie zawiera w sobie żadnego przesłania, jest całkowicie bezbarwna. I to chyba tyle co mogę powiedzieć po seansie.