Krawiec, który podczas wojny szył mundury dla niemieckich oficerów, dziś w miasteczku prowadzi kawiarnię. Żyje teraz jak tytułowy "król"...

Ten film powstał przypadkiem, w ciągu jednego dnia. Wracając ze zdjęć do filmu "Wizyta", ekipa zatrzymała się w przydrożnym barze. Za ladą, jak król życia, stał kierownik-właściciel. Opowiedział filmowcom swoją historię. Była to synteza losów idealnego konformisty – krawca, który służył każdej władzy, przed wojną, za okupacji i po wojnie, a dziś wygłasza w szkołach pogadanki wychowawcze jako kombatant. Ta historia była odwrotnością wszelkiej martyrologicznej i patriotycznej sztampy. Król zgodził się na zrobienie filmu. Jak można zmieścić historię całego życia w ciągu pięciu minut, bo tylko tyle pozostało zaoszczędzonej taśmy? Najpierw nagrano dźwięk – historię krawca. Potem sfilmowano go na niemo, stojącego za ladą i patrzącego w obiektyw. Aby jego twarz nabrała wyrazu, dano mu w tym czasie do słuchania własne nagranie. Powstał niepokojący efekt, tak jakby własna historia osądzała tego człowieka, a on mimo to pozostawał dumny, pewny siebie, zadowolony. Film zatrzymano. Aby ułatwić jego wejście na ekrany (krótkie dokumenty dołączano do filmów fabularnych jako tzw. dodatki), Łoziński usunął wypowiedź antysemicką „króla”, ale to nie pomogło. Odtąd postanowił nie usuwać nic ze swoich filmów pod wpływem cenzorów.