"Kronika pewnej miłości" to film bardzo miły dla oka. Począwszy od urokliwego Mediolanu, który stanowi tło akcji, a skończywszy na głównej bohaterce- Paoli Molon Fontana, granej przez piękną Lucie Bosé. Istny pokaz mody! Sam ten widok już nie pozwala na długo oderwać wzroku od ekranu.
Intrygujący początek, który powoli wciąga widza w przedstawioną historię, nie przyniesie rozczarowania. Mimo spokojnego biegu akcji odczuwamy napięcie, które związane jest z licznymi niedopowiedzeniami powstałymi na skutek zachowań oraz myśli filmowych postaci. Kluczową parę- wspomnianą już Paolę i Guida (Massimo Girotti) ściga przeszłość a łączy romans, który paradoksalnie rozpoczął się (na nowo) przez zazdrość jak i niepewność jej małżonka.
Znakomicie przedstawione zostały ich sylwetki psychologiczne; są ludzcy- kochają, nienawidzą, wątpią, boją się, ryzykują... Jednak człowiek ukazany jest jako jednostka, która może zbliżyć się do drugiego człowieka, lecz ostatecznie przezwycięży ich wzajemny brak zrozumienia.
To stare, dobre kino, której towarzysz świetna gra aktorska, nie wspominając już o reżyserze, którego osobiście niezwykle szanuję. Może i nie jest to najlepszy film Antonioniego, lecz należy go obejrzeć, a gwarantuję przy tym dużą przyjemność. Polecam gorąco ów film, jeśli chce się sięgnąć do klasyki w dobrym stylu z wciąż aktualną tematyką. Na końcu każdy sam odpowie sobie na pytanie, czy opisana w nim miłość kiedykolwiek istniała czy może zagubiła się na drodze życia.