255 tematów!? Rozumiem, że kupa ludzi chce fruwać i spuścić wp...... swoim prawdziwym już to urojonym wrogom. Noramalka. Sam bym tak chciał, ale...
Na ten film można patrzeć dwojako: raz jako na opowieść o marzeniach "chłopaków z sąsiedztwa"; dwa - jako na kolejny hollywódczany obraz mający posterować naszymi emocjami. Patrzyłem tak i tak. Nie przeszkadzają mi za bardzo banalnie nakreślony obraz rodziny, szkoły czy relacji między bohaterami, nie przeszkadzają mi efektowne efekty i nieokreślona muzyczka. Za to bardzo przeszkadzał mi psychologiczny i socjologiczny wydźwięk "Kroniki", mianowicie - wszystkiemu winni są inni (tyranizujący ojciec, za drogie apteki, niekochające dziewczyny, wtykający się w nie swoje sprawy koledzy itd. itp.), a ja jestem takim fajnym facetem, którego się nie docenia. Więc gdy bóg (traktuję to słowo jako desygnat siły wyższej, więc z małej litery) obdarza mnie anielsko-diabelską siłą, to sobie pofolguję. Wiem, upraszczam, ale naprawdę film ten nie jest tak głęboki, jak chcieliby niektórzy. Ma w sobie coś, ale jest tu za dużo scen byle jakich i takich, które mają brać za serce, a biorą pod włos.