Zdecydowanie jest to film godny uwagi. W powodzi dzieł bardziej lub mniej związanych z osobą Henryka VIII jest najlepszą pozycją. Posiada wyśmienitą muzykę, aktorów którzy stanęli na wysokości postawionego przed nimi zadania oraz dobrze oddany klimat epoki. Sam król Henryk jest pokazany taki jaki był i jakiego powinno się go pamiętać, jako okrutnik mający na sumieniu niezliczone ofiary. Pod tym względem ani niesłusznie wynoszone na piedestał "Kochanice Króla" ani nawet bardzo dobry serial "Rodzina Tudorów" nie są w stanie się z tym dziełem równać. Bowiem Tudors pokazują Henryka jako zagubionego rozrywkowego chłopaczka na którego wszystkie lecą bowiem jest zawsze młody, sprawny i muskularny. Natomiast w kochanicach nie dość że jest że jest pokazywany jako atrakcyjny to jeszcze cała konwencja jest z historią na bakier. Tutaj natomiast mamy prawdziwego Henryka VIII, nie dającego sobą manipulować obleśnego grubasa. Dodatkowo wszystkie główne postaci są jak z obrazu zdjęte. Anna Cleves choć nie ma zniszczonej chorobą twarzy to jest dość brzydka by rozumieć dylematy Henryka. Jedyne do czego mógłbym się przyczepić to pominięcie postaci Tomasza Moora drogiego kanclerza Henryka oraz niewiadomy los Kardynała Wolseya. Na to jednak rozumiem nie starczyło czasu, film bowiem i tak wyszedł na dosyć pokaźne dzieło które rozbito z wiadomych względów na 2 części. Nie pasował mi też za bardzo aktor grający przywódcę powstania ale to dlatego że wydziałem go już w roli Boromira a tutaj zagrał tak podobnie że tylko czekałem aż krzyknie: Podbijmy Anglię ! Za mną ! Za Gondor !. Swoją drogą musi uważać na strzały bo ma widać pecha do atakujących z dystansu. Ale to zwykła czepliwość. Niemniej film jak napisałem jest warty polecenia. Ja przydzielam mu w pełni zasłużone mu 9/10.