Historia mogła być naprawdę ciekawa... ale tylko mogła.

Całość jest rzeczywiście bardzo słaba, rozczarowuje - pod każdym względem. Najgorsze jest zaś to, że wszystko, dosłownie wszystko jest tak do bólu przewidywalne, (a nawet wtedy, gdy widz mógłby nad czymś pomedytować, to reżyser do spółki z Robertem Janowskim mu sens "dośpiewa" - bo łopatologii nigdy dość) Żenujące.

Jest jeszcze co innego psującego potencjał opowieści - bezsensowny schematyzm: np. narkomani wprost cukierkowo dobrzy, rodziny zawsze złe (czy rodzice tej zmarłej dziewczyny nie mogli być potraktowani z równym szacunkiem i zrozumieniem, co jej koledzy...?), wspaniały ksiądz kontra zła instytucja (a przecież co by nie mówić - Kościół nie odwrócił się od Jana, ale - w miarę sił i możliwości - pomagał) itd. A nic, nic w tym nie było realne, nieprzerysowane.