UWAGA _ SPOILERY!

Melancholii nie widziałam, ale zgadzam się, że ten film to totalne dno. Psychologicznie do bani - zachowanie matki absurdalne. Cztery miesiące po śmierci ukochanego męża lata na randki i cieszy się jak głupia, że będzie bogata, bo to dla niej najważniejsze. Po roku ponownie wychodzi za mąż nie ujawniając narzeczonemu istnienia dzieci.. Pozwala zamknąć dzieci na strychu i odwiedza je raz na tydzień, albo rzadziej. Zachowanie dzieci też dziwne - nie rozpaczają po śmierci ojca, wystarcza wzmianka o bogactwie i wszyscy są szczęśliwi. Inscenizacyjnie również debilne - dzieci mają jedną (!!!) wspólną walizkę, a w każdej scenie ubrane są inaczej. Co ciekawe - nie wyrastają z tych ubrań. Nie chorują. Włosy im nie rosną. Skąd Chris wziął pisemko ze zdjęciami kobiet, prawdopodobnie gołych? Skąd Cathy po roku wytrzasnęła baletki? Jak Chris i Cathy wrócili na strych po nocnej wyprawie? Wspięli się po linie??? Bez sensu. Całość idiotyczna, stracony czas.