Taką to piosenką, oczywiście po francusku, kończy się ten niezwykły obraz. Akcent to niezwykle hipnotyzujący, który na długo pozostanie w mojej głowie, podobnie jak cały niesamowity klimat tego filmu.

Fabuła nie jest może zbyt oryginalna, jednak zważywszy na na fakt, iż jest do to europejski horror z 80ego roku, można by go uznać za pewien powiew świeżości, w świecie, który był wówczas zdominowany był wtórnymi niedobitkami giallo, erotycznymi, serowatymi historiami o wampirach czy zakonnicach albo oklepanymi historiami o zombie. Było jeszcze włoskie kino kanibalistyczne, ale znów, pomimo pewnej tematycznej zbieżności, "La Nuit De La Mort" to zupełnie inna bajka.

Mamy tu co prawda kanibalizm, ale cywilizowany. "Cywilizowany kanbalizm?!" ktoś zapyta. No ale chyba wiadomo o co mi chodzi, nie ma tu dzikusów, są na pozór normalni ludzie w cywilizowanej Francji. I tu pojawia się problem. Dlaczego nasi "cywilizowani kabale" jedzą ofiary na surowo, jak jakieś kompletne pojeby? żadnego gotowania, pieczenia itd, zero kultury, zero smaku, kulinarnego wyrafinowania.
To przejaw głupoty i to niejedyny. Pojawia się kilka sytuacji, których do tej pory nie mogę wyjaśnić, a same założenia tej historii są dosyć bzdurne. Ale nic nie szkodzi, bo nie o fabułę tu chodzi.
Reżyser stworzył wg mnie nieziemsko hipnotyzujący, niepokojący klimat, łącząc dobrą pracę kamery w klimatycznym budynku pełnym ekscentrycznych staruszków, z genialną muzyką niejakiego Laurenta Petitgirarda. Do tego trochę suspensu i kilka scen gore. Co prawda krwawe sceny nie są może zbyt realistyczne, ale cholera, czy ktoś by się czepiał czerwonej farby u Argento?
no właśnie.
Film nie jest idealny, nie jest przełomowy, odkrywczy ani inteligentny. ale jest hipnotyzujący i to wystarczy, zdecydowanie polecam fanom gatunku.