Adaptacja powieści Bolesława Prusa. Historia zamożnego kupca warszawskiego Stanisława Wokulskiego i jego miłości do pięknej, lecz zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej. Temu niszczącemu uczuciu Wokulski podporządkowuje swoje interesy, wchodzi w niekorzystne dla siebie układy z rodzinami arystokratycznymi, chcąc w pośredni sposób pomóc ukochanej. Lekceważy uwagi i rady swego przyjaciela i współpracownika Ignacego Rzeckiego, daje się zwodzić Izabeli flirtującej po cichu z przystojnym kuzynem Starskim.

Warszawa po powstaniu styczniowym. Na bogato zarysowanym tle społeczno-obyczajowym zostały przedstawione dzieje nieodwzajemnionej miłości bogatego kupca Stanisława Wokulskiego, który dorobił się ogromnego majątku na dostawach wojskowych dla Rosji, do pięknej, wyrachowanej arystokratki z podupadającego rodu - Izabelli Łęckiej. Głównemu wątkowi towarzyszy kilkanaście wątków drugoplanowych, jak przyjaźń Wokulskiego z Ignacym Rzeckim oraz liczne epizody charakteryzujące przedstawicieli polskiego społeczeństwa końca XIX wieku w przekroju.
Swobodna adaptacja jednej z najznakomitszych powieści polskiej literatury, eksponująca klimat epoki z dominującą postacią Wokulskiego i jego miłosnego dramatu.

Historia Stanisława Wokulskiego i jego miłości do pięknej, zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej. Wokulski to dawny uczestnik powstania styczniowego, dorobił się majątku dzięki korzystnemu małżeństwu. Teraz wszystkie finansowe przedsięwzięcia podporządkowuje nieodwzajemnionemu uczuciu do kobiety, która nim gardzi. Wchodzi w niekorzystne dla siebie układy z rodzinami arystokratycznymi, chcąc w pośredni sposób pomóc ukochanej. Główne role w filmie Wojciecha Jerzego Hasa kreowali Beata Tyszkiewicz oraz Mariusz Dmochowski.

Głównym miejscem akcji jest Warszawa w czasach po klęsce powstania styczniowego. Wokulski, człowiek wyjątkowo zdolny i utalentowany, wraca z pokaźnym majątkiem, którego dorobił się na dostawach wojskowych. Sprawność w prowadzeniu interesów idzie w parze z romantycznym marzycielstwem i potrzebą przeżywania uniesień uczuciowych. Obrazu ucieleśnienia swoich ideałów doszukuje się w postaci zubożałej arystokratki Izabeli. Odtąd wszystkie działania podporządkowuje pragnieniu uzyskania jej akceptacji i wzajemności uczuć. Staje się głuchy na sugestie i rady przyjaciół, w tym również na trzeźwą ocenę możliwości tego związku, przedstawianą przez swego najdroższego przyjaciela i współpracownika, Ignacego Rzeckiego.