Rok 1971. Stany Zjednoczone. Jeden z najbardziej burzliwych i niepokojących momentów w historii kraju.
Nixon nadal sprawuje swój urząd i rezyduje w Białym Domu. Ameryka nie wycofała się jeszcze z Wietnamu i ciągle prowadzi działania wojenne. Rok rozpoczął się ogólnym wstrząsem wywołanym rozpadem zespołu The Beatles i dużym trzęsieniem ziemi na południu Kalifornii. Zakończeniem jego było obwołanie przez magazyn TIME prezydenta Richarda Milhousa Nixona "Człowiekiem Roku", przewrotnie przedstawiając na okładce czasopisma jego papierową kukłę. Wszystkie te wydarzenia nieuchronnie zwiastowały koniec beztroskich lat 60-tych. Czasy Woodstock - miłości, pokoju i niewinności należały już do przeszłości. Wielcy tego świata, ci którzy nadawali ton nowej muzyce i nowemu stylowi życia też odeszli - Jimi Hendrix, Janis Joplin i Jim Morrison. Przyczyną ich śmierci było przedawkowanie narkotyków. W tym samym czasie na nieoficjalnym spotkaniu z prezydentem Nixonem, Elvis Presley oferował swoje usługi w charakterze tajnego agenta do spraw tropienia przestępstw narkotykowych... Amerykański sen stawał się powoli koszmarem. Dla jednego z poważnych dziennikarzy, jedynym rozsądnym wyjściem z tej sytuacji był stworzenie nowej formuły dziennikarskiej i nadanie jej miana 'gonzo'. Hunter S. Thompson w ten właśnie sposób - ekscentryczny, przesycony dziwacznymi komentarzami i subiektywnymi ideami dawał wyraz otaczającej go rzeczywistości.
W filmie dziennikarz sportowy - Raoul Duke w towarzystwie swojego korpulentnego, samoańskiego pełnomocnika Dr. Gonzo, odbywa szaleńczą podróż prowadzącą do samego serca Amerykańskiego Snu.

Terry Gilliam (współtwórca "Latającego Cyrku Monty Pythona", reżyser "Brazil" i "12 małp") zaprasza w niezwykłą podróż w świat kontrkultury lat 70. Raoul Duke (Johnny Depp) i jego podejrzany prawnik dr Gonzo (Benicio del Toro) wyruszają w podróż do Las Vegas. Duke ma relacjonować stamtąd wyścigi motocyklowe na pustyni, ale kiedy ma się wygodny samochód wypełniony po brzegi narkotykami i alkoholem, niczego nie sposób przewidzieć. Na swej drodze przyjaciele spotykają rozmaitych ludzi - postacie autentyczne mieszają się z wytworami halucynacji. Relacja z Vegas coraz bardziej przypomina narkotyczną podróż wśród dziwactw współczesnej Ameryki - bez celu, za to z mnóstwem niespodzianek.

Lata siedemdziesiąte XX wieku. Raoul Duke (Johnny Depp) oraz dr Gonzo (Benicio Del Toro) podróżują bezdrożami Ameryki w kierunki Las Vegas - miejsca, gdzie bogaci przepuszczają majątek całego życia. W drodze "wspomagają się" narkotykami i alkoholem. Dlatego po przyjeździe do hotelu są świadkami dość nietypowych zdarzeń. 

Rok 1971. Stany Zjednoczone. Pewnego dnia Raoul Duke (Johnny Depp), doktor nauk dziennikarskich, siedząc ze swym adwokatem (Benicio Del Toro) w patio hotelu w Los Angeles otrzymuje propozycję relacjonowania rajdu Mint 400. W tym celu musi udać się do Las Vegas, gdzie ten rajd się odbywa. Otrzymawszy wskazówki od swego towarzysza ("Wynajmij kabriolet. Będziesz potrzebował kokainy. Weź magnetofon ze specjalną muzyką, wzorzyste koszule. Pryskaj z L.A. na co najmniej 48 godzin"), wyrusza wraz z nim w drogę. Wspomagani przeróżnymi substancjami (2 paczki marihuany, 75 granulek meskaliny, 5 arkuszy kwasu, pół solniczki kokainy...), na własnej skórze doświadczają amerykańskiego snu na jawie.

Rok 1971 to w Stanach Zjednoczonych jeden z najbardziej burzliwych politycznie okresów. Dziennikarz sportowy, Raoul (Johnny Depp), wyrusza wraz ze swoim byłym prawnikiem Gonzo (Benicio Del Toro) w podróż do samego serca Ameryki. Okazją jest zlecenie napisania artykułu o wyścigach samochodowych w Nevadzie. Amatorzy przygód zabierają ze sobą odpowiednią ilość alkoholu i środków halucynogennych i ruszają prosto do Las Vegas.

Bohaterowie filmu, Raoul Duke (Johnny Depp) i jego samoański adwokat Dr Gonzo (Benicio Del Toro), wyruszają w szaloną podróż w poszukiwaniu "amerykańskiego snu" samochodem, wypełnionym po brzegi wszelkimi możliwymi używkami. Mają przygotować dziennikarską relację z zawodów sportowych, zamiast tego jednak pogrążają się w kolejnych falach narkotycznych wizji i bezmyślnej przemocy. Dla obydwu narkotyki są ucieczką, choć mają świadomość, że jest to ucieczka w szaleństwo. Co chwilę ulegają atakom strachu i paranoi, a własne zachowanie budzi w nich w końcu obrzydzenie.
Obłąkańcza wyprawa jest pretekstem do pokazania Ameryki w momencie przełomu - u schyłku epoki dzieci kwiatów i na chwilę przed tym, jak rządy Nixona obudziły w kraju atmosferę spisków i podejrzeń.